Ook docenten worden soms boos! En dan maken ze rare sprongen.
Op de Geesteswetenschappen op de universiteit van Amsterdam wordt
eenderde van het flexpersoneel met ontslag bedreigd, een groep
docenten van deze faculteit voelt zich zo ver in het nauw gedreven dat
zij geen ander middel ziet dan actie voeren om dit aan te kaarten en
te stoppen. Wij zijn een groep docenten uit alle windrichtingen van de
faculteit, en overal waar wij komen zien we de toekomstige gevolgen al
sluimeren van de geplande ‘reorganisatie’. Flexwerkers zijn te lang
een te belangrijk onderdeel geweest van het runnen van onze faculteit.
Een organisatie met een ‘flexibele schil’ waar te allen tijde slechte
inkomsten op afgeschoven kunnen worden treft wellicht uitstekende
financiële maatregelen: de faculteit is weer gezond. De portemonnee is
gered!
Hierin schuilt het soort gedachtes van onze managers. Wij hebben het
over mensen, docenten die jarenlange ervaring opgebouwd hebben,
honderden studenten geïnspireerd hebben, soms aan de wieg staan van
een volledig uniek vakgebied. Zij, de managers, hebben het nooit over
mensen gehad: zij zien cijfers en concluderen daar uit dat er wel
gesnoeid kan worden.
