(Post)punkklassieker du jour: Dead Souls

Joy Division wordt opgericht nadat de bandleden een concert van de Sex Pistols bij hebben gewoond. Met punk heeft het geluid van de groep echter weinig te maken.  De sound is gothisch en bij vlagen bijna sinister (met dank aan producer Martin Hannett). Het  geluid van Joy Division vormt de perfecte achtergrond voor zanger Ian Curtis’ introspectieve teksten. Geen van de vele navolgers slaagt erin ook maar bij benadering hetzelfde effect te bereiken.

Curtis lijdt aan depressies en epilepsie. De epileptische aanvallen komen steeds vaker voor, soms zelfs tijdens optredens. Mede daardoor worden Curtis’ depressies  erger. Wanneer zijn vriendin aankondigt hem te zullen verlaten kan hij het niet meer aan en pleegt hij zelfmoord. Hij laat een volstrekt uniek repertoire na.

De overblijvende bandleden gaan verder onder de naam New Order, waarmee ze in de jaren ’80 enkele grote hits zullen scoren.

Someone take these dreams away,
That point me to another day,
A duel of personalities,
That stretch all true realities.

That keep calling me,
They keep calling me,
Keep on calling me,
They keep calling me.

Where figures from the past stand tall,
And mocking voices ring the halls.
Imperialistic house of prayer,
Conquistadors who took their share.

That keep calling me,
They keep calling me,
Keep on calling me,
They keep calling me.

Calling me, calling me, calling me, calling me.

They keep calling me,
Keep on calling me,
They keep calling me,
They keep calling me.