Zo eindigt de dag van de tweede Maagdenhuisontruiming van de recente geschiedenis. Er zitten nog steeds mensen vast die zich niet aardig genoeg hebben gedragen tegen de politie vanochtend.
Deze avond om 20 uur zijn er bloemen gelegd op de tot een rood vierkant beschilderde steentjes op het Spui in Amsterdam, voor de oude universiteit, ter viering van de nieuwe.
Het was inmiddels wel weer zonnig maar ook kil, elders inde stad joegen stillen op loslopende studenten die het waagden het rode vierhoekje zichtbaar te dragen (of die wellicht zelfs via “de media” in de gaten hadden gelopen). De opkomst was klein. Toen ik van de gebeurtenis vernam was er geen gelegenheid meer bloemen te halen (bedenk nu dat supermarkten ze ook hebben, enfin), maar ik krijg twee enorme bossen aangereikt van een man die heel veel bloemen bij zich heeft.
Een andere afgestudeerde komt met een eigen bosje en blijkt te zullen gaan spreken op het gesaboteerde wetenschapsfestival, een inleiding die mij het interessantst leek. Nee, ik noem geen naam.
Of en waar het allemaal zal doorgaan nu weten wij niet.
Maar “iets” gaat door, dat staat vast. Als buitenlandse media het Nederlandse woord rendementsdenken gebruiken in verband met acties als deze, in Londen, in Québec (waar het rode vierhoekje vandaan komt), dan is er iets gaande dat niet zomaar gestopt kan worden. Zelfs niet in Nederland, waar het College van Bestuur volledig ingezet heeft op het gezonde volksondervinden zoals gekoesterd door de vele Telegraafkindertjes, Elsevier enzovoort enzovoort.
Of Louise Gunning bij de PvdA-bijeenkomst was vandaag als mogelijk ministeriabel lijkt discutabel. Dat is haar grootste schrik waarschijnlijk: die verdere opstap zit er niet meer in. Na deze PR-misser al helemaal niet meer.
