Misschien lijkt het kapitalisme aantrekkelijk voor degenen die zich nog omhoog weten te werken op de piramide die vanaf de onderzijde steeds sneller afbrokkelt. Voortdurend verder moeten ijlen naar de top, steeds op een trede hoger zien te komen dan de wankele onder je. Blijven vechten om van je ondergang weg te blijven, dag en nacht ben je ermee bezig. Niet achterom of onder je kijken waar de slachtoffers liggen, dat is veel te bedreigend, je weet dat die plek ook op jou wacht. Daar zijn de verliezers, zij die het niet hebben gered in deze rare wedstrijd.
Dat blijven rennen en vechten zo nodig met gebruik van je ellebogen is noodzakelijk, stil gaan staan betekent immers naar beneden vallen. Iedere inspanning om dat te voorkómen wordt steeds ingewikkelder en zwaarder. Het maakt je niet meer uit wie je vertrapt of hoeveel het er zijn, als je zelf maar overeind blijft.
Uiteindelijk zal niemand het nog redden op een onbewoonbaar geworden planeet. Letterlijk dodelijk vermoeiend deze toestand, het is een uitputtingsslag dat kapitalisme, voor iedereen. Zitten we zo gevangen? Is er nergens nog een uitweg? Is er geen enkele andere keuze meer mogelijk? Kunnen we niet anders meer?
Jawel, maar dat vraagt de bereidheid om te gaan nadenken en ook te durven stoppen met deze waanzin. De huidige gruweltoestand kán het naar mijn mening niet zijn, hier leven we toch niet voor? Zijn we definitief de weg kwijt?
Liefde, zorgzaamheid, mededogen en mildheid om eens wat te noemen, waar zijn ze gebleven, is daar geen tijd meer voor? Opgeofferd aan het geld? De winsten? De markt? Is deze totale verwarring en vervreemding het gevolg van de zucht naar geld en rommel? Zijn onze menselijke waarden ingeruild voor wat troep?
Misschien kunnen we weer gaan leven in een wereld waar we elkaar kunnen helpen met leven in plaats van druk (te moeten) zijn met ons eigen overleven.
Overheden denken ten onrechte dat ze met geweld mensen blijvend kunnen onderdrukken. Het antwoord op deze terreur ligt ook, en misschien vooral, in onszelf: het niet langer accepteren dat onze menselijkheid wordt afgenomen. Dan zijn we er vanzelfsprekend niet met het eisen van wat geld of goederen in een demonstratie of onderhandeling. Ik wil als mens kunnen leven in plaats van gereduceerd te zijn tot een gebruiksvoorwerp van de markt, het verzet daartegen groeit op de eerste plaats in mijzelf. Misschien zijn er veel mensen die dit hopen en verandert zo de sfeer vanzelf. Dit proces (rotwoord) voltrekt zich in stilte, daar komt geen enkel geluid uit voort, laat staan lawaai.
Hier zal de Macht niets tegen kunnen doen. Vragen of smeken om materie begrijpt men en kan geweigerd worden, zo maken we onszelf afhankelijk. Sfeer is ongrijpbaar want waar bevindt zich die? Zo kan het gebeuren dat er uit een modderpoel toch een schitterende lelie tevoorschijn komt. Over het hoofd gezien blijkbaar, niet gedood, en toch weer tot leven gekomen.
Onze wil is krachtiger dan wapens. Het lijkt wel een ziekte die voortdurende jacht op dat geld en die goederen, een kwaal waar wel een geneesmiddel tegen is, dus waarom zouden we dat niet proberen? Geestdodender dan de huidige toestand kan het niet worden. Ik vind het maar moeilijk om dit soort dingen onder woorden te brengen. Het zit wel duidelijk in mijn hoofd, maar het juist proberen op te schrijven is toch een heel ander verhaal. Misschien had ik het niet moeten doen, gaat alles vanzelf en is geen enkele vorm van sturing goed, ook al is dat laatste absoluut niet mijn bedoeling. Twijfels, twijfels, twijfels..
Reflectie, vruchtbare oefening voor de Zondag, goede woorden.
Le Roi, je lijkt heel veel op de Paus die doet in zijn Evangelii Gaudium uitleggen hoe gevraarlijk het neoliberalisme is voor de maatschappelijke cohesie. Niet alleen Wilders is de vergiftigde vrucht van VVD, doch de hele ideologie van “participatie” is een PR-stunt met arbeidskrachten. Je erkent een boom aan zijn vruchten.
Ten tweede de Great Escape: kijk hier een link naar onze toekomst waar de meeste bedeelden gaan zich van ons afscheiden en gaan op speciale eilanden onder eigen control met alle mogelijke, denkbare gemak leven. Ik vraag me alvast af hoe lang is de Nederlandse inschrijvingslijst ervoor?
http://tempsreel.nouvelobs.com/l-enquete-de-l-obs/20140408.OBS3079/micro-etats-villes-flottantes-le-projet-fou-des-nouveaux-maitres-du-monde.html
Indien je dit verbaast, roep even, zal ik je een link naar de film Elysium posten die deze problematiek reeds heeft behandeld.
Onderaan de piramide is het goed toeven. Help de mensen naast je in plaats van hoger op te komen. Die race naar de top verlies je altijd, zelfs als je denkt dat je wint verlies je je menselijkheid.
@ tweetenacteur:
Je krijgt alleen de hele tijd al die rommel over je heen, dat is nogal vervelend 😉
Het is meer beeldspraak want er is geen piramide.
@ Le Roi danse.
Er is wel degelijk een piramide. Aan de top die 1 % die een kwart van alle rijkdom in bezit heeft.
En die rotzooi valt wel mee. Ik heb een tijdje gemeend mee te moeten doen, en wel als directeur van een transportbedrijf.
Wat je daarvoor moet doen tegenover je personeel, daar wordt je niet vrolijk van.
en toen weer gewoon gaan rijden, zoals gezegd het is goed toeven onderaan.
Kunnen we een systeem van beloning ( geld goederen diensten) waarvan de hoogte of vorm door anderen bepaald en verdeeld wordt missen?
Ja, dat systeem kunnen we missen. Als kiespijn. Die hele ‘liberale’ blabla van marktwerking en zo is bullshit. Het is juist een perversivering van normale marktwerking. Bv., je teelt aardappelen, en verkoopt die voor een reeële prijs. Daar is in het huidige systeem helemaal geen sprake van. Dat is een soort wandelgangengebeuren, praatjes. En het maakt mensen kapot.
Roi
hélas le dimanche pensante passé
toch nog een draadje stof tot nadenken (indien gewenst)
http://aardbron.nl/geschenkenconomie-katalyseert-gemeenschapszin/
Ola Duif,
Dank voor de link. Eigenlijk is het heel simpel, kapitalisme stopt vanzelf als we iets méér gaan geven dan we ontvangen.
Roi: Mooie overpeinzing en goed artikel.
Zelf balanceer ik zo’n beetje tussen:
1. de “geschenkeneconomie” (de link van @Duif),
2. de “dienst-wederdienst met gesloten portemonnee”,
3. de ruilhandel
4. de “informele economie”.
Voorbeelden, alleen al van dit weekend (bij mij is het nog zondagavond, eigenlijk -nacht):
-gratis juridische hulp gekregen van bevriende advocaat (1)
-fles lekkere wijn voor die jongen gekocht (1)
-brood gekocht bij een “informele” bakker(geen vergunning, hout-gestookte steenoven achter in de tuin (4)
-vruchten, groenten en yams uit de tuin, geruild voor vers gevangen vis (een neef van mijn man is visser) (3)
-visstoofschotel gemaakt, lekker maar erg veel: een deel naar buurvrouw gebracht (1)
-de dame van wie wij zelfgebakken koekjes kopen (4) bracht er ook 2 punten vruchtentaart bij (1)
Nou Angy, je hebt wel een paradijselijk plekje zeg, ik moet het doen met een lelijke geranium op een balkonnetje, maar wellicht is een kip houden wel te doen 😉
Het probleem is dat het systeem gekapt is door grote corporaties en investeerders. Dit wordt tegenwoordig regering genoemd, de politici zijn gewoon poppetjes.
Kijk dit is de visie van een insider ( we doen toch alles op de Amerikaanse manier schoeien, toch?):
“There is no democracy whatsoever. Voting is a mask for rule by a few powerful interest groups.”
Het volledige verhaal, zeer leerzaam omdat heel anders is dan wat de neoliberale Ministerie van Waarheid bij ons steeds vertelt:
http://www.paulcraigroberts.org/2014/04/13/washington-humanitys-worst-enemy-paul-craig-roberts/
Indien je dit verhaal in het Nederlands zou moeten vertalen, zou men moeten beginnen met het onderzoek naar wat heeft de zelfmoord van de klokkenluider Arthur Gotlieb veroorzaakt. Hij was werkzaam bij de overheidsorganisatie NZA en had 600 pagina tellende schrift verzameld over alle fouten en gebreken van deze organisatie.
Meerdere malem zijn superieuren erop geattendeerd, het gevolg was dat hij stelselmatig en zwaar is gepest tot dat de dood erop volgde.
Had ik verwacht dat bijvoorbeeld Roemer of Pechtold zouden met beide benen op deze gelegenheid om de Nederlandse Staat te verbeteren, zouden springen.
Doch gebeurt niets omdat, kijk boven, Paul Craig Roberts zegt terecht: “There is no democracy whatsoever.”
Alleen het Theater van het Haat en van de Grote Leugen.
Roi, of het vroeger nou allemaal zoveel beter was… Het was niet voor niets dat rechten van arbeiders moesten worden afgedwongen om maar eens wat te noemen. De rijken en machtigen hebben nog nooit iets vrijwillig afgestaan, kijk de geschiedenis er maar op na. Maar het zijn wel mooie gedachten en van de bijdrage van Angy wordt ik helemaal warm. 🙂
Roi: De tuin is niet eens van onszelf (wij hebben een 3kamer appartement(met balkonnetje:)) in een wooncomplex dat in een gemeenschappelijk park staat), maar van mijn tante, bij wie mijn moeder inwoont.
De hoogbejaarde zusjes zijn niet meer in staat uitgebreid te tuinieren, wij nog wel.
De vruchtenbomen stonden er al, de moestuin (ook met aloe vera en kruiden) hebben mijn man en ik aangelegd. Daarbij hebben wij tantes tuin moeten reorganiseren: bijvoorbeeld de klimop tegen het hek vervangen door diverse bonensoorten.
Nu brengt de tuin voldoende op voor hen èn ons en is er ook genoeg over om te ruilen en weg te geven.
We ruilen ook voor verse eitjes met iemand die kippen houdt. Ik heb een kippenren overwogen, maar tante stelde terecht dat je dan stankoverlast krijgt. Doe die kip dus maar niet 🙂
Die geranium zou je wel kunnen vervangen door een tomatenplant,tuinkruiden etc.
“Paradijselijk plekje” heeft ook zijn keerzijde:
-bureaucratie, de 3e wereld eigen: bij iedere instantie úúúren wachten: proviand mee, buiten onder een boom gaan zitten en af en toe naar binnen om te kijken of je volgnr. al bijna aan de beurt is
-meer dan een maand wachten op telefoon- en internetaansluiting.
-bevolkingsregister heeft de locatie van onze woonplek nog niet doorgekregen van Openbare Werken (nieuw wooncomplex) dus officieel wonen wij nog steeds bij tante en moeder.
-niets online kunnen kopen (meeste winkels hebben niet eens een website) en geen sites voor prijsvergelijkingen:
voor zaken als koelkast, wasmachine etc. van de ene winkel naar de andere gelopen.
De 3e wereld heeft wel een vorm van dorpse gemoedelijkheid en super-hulpvaardigheid op allerlei niveau:
Bij voorbeeld: huisarts verwees door naar specialist. In NL krijg je dan gewoon je verwijsbrief mee, that’s it.
Hier pakte de arts de telefoon en belde de 1 na de andere specialist, tot ze er 1 te pakken had die mij direct kon ontvangen.
Vervolgens riep zij naar haar assistente: “als jij deze patiënt even met de auto naar dokter X brengt, mag je de rest van de middag vrij nemen”.
@Nrosa: De rechten van arbeiders moeten hier bij ons nog steeds worden afgedwongen:
De dame die voor ons schoonmaakt, werd door de thuiszorgorganisatie ontslagen wegens “brutaliteit”.
Ik heb haar nu “zwart” in dienst en betaal haar netto 2x wat zij bij thuiszorg bruto verdiende.
Daarnaast schrijf ik haar brieven, om haar (m.i. zeer onterechte) ontslag aan te vechten: de rechtsgang is hier nog steeds in het Nederlands en dat beheerst de “gewone” man/vrouw onvoldoende om een brief te schrijven.
Uitkeringen zijn hier zó schandalig laag, dat de meeste mensen grote ogen opzetten, als ze horen hoe “veel” een bijstandsuitkering in NL bedraagt (en God weet dat dat allesbehalve een vetpot is).
@Angie: ‘Die geranium zou je wel kunnen vervangen door een tomatenplant,tuinkruiden etc.’ Ik heb dit voorjaar ruim 50 tomatenplantjes opgekweekt, waarvan ik er tot nu toe 6 heb weggegeven binnen het dorp met wat Franse pootaardappeltjes, pootuitjes en -tuinbomen. Ik kan de rest niet allemaal zelf verzorgen en bied graag wat plantjes aan voor Roi’s balkonnetje. De radijs en voorjaars-uitjes en tuinbonen komen straks ook allemaal tegelijk uit de grond, hoop ik, dus ik schenk dan graag een deel ervan.
In Noorwegen kan je in de zomer vaak groenten en aardappelen bij de boer kopen. Meestal onder een afdakje aan de weg, met een houten kistje om je geld in te gooien. Toegegeven geen directe wederkerigheid, maar wel een systeem gebaseerd op vertrouwen.
Wb de link van Duif: De Amerikaanse antropoloog Geertz en (voor hem) de Nederlandse econoom Boeke, hebben het ‘wederkerige’ burenhulp systeem in Oost Java beschreven: ‘gotong royong’. In Noorwegen hebben ze het begrip ‘dugnad’. Beide systemen van burenhulp zijn wel heel erg lokaal.
Misschien bestond in Nederland voorheen ook zo iets?
Ik begrijp dat de bespiegeling van Roi betrekking heeft op een groter maatschappelijk verband, maar laten we in de zoektocht naar ‘nieuw leven’ het kleine groepsverband niet vergeten. Een beetje in de volgorde van: gezin, familie, vrienden, buren, gelijkgestemden en samenleving.
@Leo:
[ laten we in de zoektocht naar ‘nieuw leven’ het kleine groepsverband niet vergeten ]
Dat gaat hoop ik allemaal samen Leo. De term “nieuw leven” daar schrok ik van eerlijk gezegd, toen ik mij realiseerde dat ik op zoek ben naar mogelijkheden om het geestelijk leven dat er nog is te laten overleven. Eigenlijk dacht ik niet eens aan behoeften als eten en dergelijke, dat wordt vanzelf wel geregeld als we menselijk kunnen blijven en de verrotting de hersenen van de massa niet verder aantast. Ik hoop dat het (weer) redelijk of goed met je gaat.
De anderen ook bedankt, ik kan helaas niet op iedereen reageren daar heb ik de energie niet voor.
“Left to his own devices he couldn’t build a toaster. He could just about make a sandwich and that was it.”
[Mostly Harmless, Douglas Adams, 1992]
Thomas Thwaites omarmt de kleinschaligheid en besluit zijn vermogen tot zelfvoorzienendheid eens serieus te onderzoeken:
http://www.thetoasterproject.org/page2.htm
Het viel hem zwaarder dan verwacht. Dus Angy, wees maar blij dat er internet is en dat er winkels zijn waar je koelkasten, wasmachines en broodroosters kunt kopen…
@Jan:
[ wees maar blij dat er internet is en dat er winkels zijn waar je koelkasten, wasmachines en broodroosters kunt kopen…]
Je hebt absoluut gelijk: Mijn moeder groeide op in een huis met waterput,olielampen, kookvuur op houtskool etc. Zij ging als eerste in haar familie studeren en kocht van haar 1e salaris een koelkast voor haar ouders (die hadden inmiddels electriciteit), wat voor mijn oma een ongekende luxe was. Dat was in 1946, dus niet eens zo lang geleden.
met een zonnepaneel en een kleine windmolen kun je vaak al je licht/koelkast 35 watt/ventilator35watt/tv/35 watt/internet/smartfoon van stroom voorzien.
let op wanneer teveel mensen onafhankelijk worden van de grote energieconcerns kunnen de managers geen topsalarissen en bonussen meer krygen. Dat is erg rechts, pas wanneer je slaaf bent van de grote concerns, de vakbonden en de overheid mag je je links noemen
@richard walter:[met een zonnepaneel en een kleine windmolen kun je vaak al je licht/koelkast 35 watt/ventilator35watt/tv/35 watt/internet/smartfoon van stroom voorzien.]
Een paar straten bij ons vandaan, staat er een giga-huis met een deepwell, een grote windmolen en een dak vol zonnepanelen. Gezien ons tropisch savanne klimaat met >3000 zonne-uren per jaar en constante straffe O tot NO passaat, vermoed ik in dat de bewoner volledig onafhankelijk is van het nutsbedrijf dat hier een monopolie-positie heeft.
Mijn vermoeden wordt bevestigd door de afwezigheid van water- en elektra-meters (die hangen hier verplicht aan de buitenkant van het hek, ter bescherming van de meteropnemers tegen waakhonden).
Je moet wèl het geld hebben voor een dergelijke investering.
Dus in jouw stelling:
“Dat is erg rechts, pas wanneer je slaaf bent van de grote concerns, de vakbonden en de overheid mag je je links noemen”
zit wel logica. De kans dat de eigenaar van bovenomschreven villa rechts stemt, lijkt mij groot. Degenen die vaak een betalingsregeling moeten aanvragen bij het nutsbedrijf zullen eerder geneigd zijn links te stemmen (als ze tenminste enig gezond verstand hebben).