In het redactielokaal van Krapuul staat vaak muziek op en daar wordt ook regelmatig over gepraat of gediscussieerd. Over hoe hoog de Beatles aangeschreven staan, The Big O en anderen.
Laatst moest ik er aan denken dat Britse beatgroepen die in Nederland soms wel en soms niet hits hadden bij de smaakmakende gemeente ter plaatse lang niet altijd goed vielen. Dat moest je weten – op de zeezenders of op Luxemburg werd het niet zomaar gezegd en Britse televisie, gesteld dat die iets zou laten weten, was niet te zien. Ik offreer u een partijtje groepen die uncool gevonden werden zonder dat dit aan deze kant van de plas bekend was in die dagen. Te beginnen met Freddie & the Dreamers.
)
Playboy. Een latertje in de beatgolf, 1966, het topjaar van de popmuziek, onweerstaanbare stomp, geen hit geworden.
Dit is van huis uit of later een cabaret-act geweest, maar ik zou niet weten wat er mis is aan de Rockin’ Berries – het is een cover ja, maar alle beatgroepen maakten covers. Zelfs de Beatles en de Kinks in hun begintijd, en de Stones nog langer.
Poor man’s son
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik al vanaf 1967 de neiging heb de radio aan diggelen te slaan als Silence is golden langskomt, natuurlijk hun grootste hit, cover van een b-kantje van de Four Seasons. Wat er mis was aan The Tremeloes was, naar ik begrepen heb, was dat de moeder van Brian Poole er op stond dat zijn naam apart gezet werd. Hetgeen geschiedde, tot hij een vruchteloze solocarrière begon. Zonder Brian Poole braken de Tremeloes pas echt door. Uncool.
De vroegste cover van het Strangeloves-nummer, en durf eens te zeggen dat dit een zeikerige groep is.
I want candy
De Dave Clark Five waren “het” niet voor de smaakmakers, omdat ze te rock’n’roll waren en meer succes hadden in de VS dan in hun thuisland. Wat ik hun verwijt is dat ze twee nummers onder dezelfde titel hebben opgenomen, waarvan de tweede een of ander Italiaans aandoend dweilnummer is dat ook al van oudsher mijn neiging oproept de radio aan te vallen. Natuurlijk hun grootse hit. Dit eerder uitgebrachte treurige juweeltje is ruim binnen de twee minuten rond.
)
Everybody knows
Het bezwaar tegen de Honeycombs was hoofdzakelijk, heb ik begrepen, dat zij een vrouwelijke drummer hadden. Je moet toch ergens over kunnen zeuren tenslotte. Onvergetelijke binnenkomer bij een nieuw radiostation voor mij, 1989.
)
Something better beginning
Omdat ik niet zomaar mag veronderstellen dat u weet waar de titel van dit stuk vandaan komt
)
Echo Beach, Martha & the Muffins – het filmpje doet mij spontaan uitroepen: hee zo’n trui had ik ook! Zoek zelf maar uit welke het was.
En de groep hoort verder niet bij de bovenstaande reeks, het is inmiddels 1980. Bovendien komen ze uit Canada.
Pingback: Stilzitten is er niet bij – Krapuul