Handelwijze Elsevier zou in patroon kunnen passen

De handelswijze van het blad ‘Elsevier’ rondom de dood van een bekende ex-politica zou in een patroon kunnen passen.

En wel – maar ik hecht er waarde aan ten stelligste te benadrukken dat één en ander puur speculatie is – een patroon ingegeven door xenofobie.

In 1999 werd op gruwelijke wijze een jonge vrouw in Friesland om het leven gebracht.

De plaats van het delict lag in de buurt van een asielzoekerscentrum en het duurde dan ook niet lang eer een Mussolini-look-alike (en ik heb het niet alleen over de fysieke gelijkenis met de Italiaanse fascist of diens manier van brallen) schreef:

‘Een keel doorsnijden, dat is iets wat een Fries niet doet. In het dorp gingen onmiddellijk geruchten dat het een buitenlander moest betreffen, uit een andere cultuur, en ja, die woonden in het asielzoekerscentrum buiten het dorp. Een redelijke gedachte.’

Die Mussolini-look-alike was op dat moment de stukjesschrijver van dienst bij Elsevier en heette Pim Fortuyn.

Ook toen waren het aanvankelijk mensen uit Oost-Europa die in het vizier – en onder het vuur van het Gesundes Volksempfinden zo gekoesterd door de ‘hardwerkende Nederlander’- lagen, later waren het mensen met het islamitische geloof die het gedaan zouden hebben.

Afijn, we weten inmiddels zoveel jaar later allemaal hoe het werkelijk gegaan is: één of andere ‘hardwerkende Nederlander’ deed ‘het’ dus wel.

Feit blijft dat Elsevier slechts op grond van pure speculatie de moord op die jonge vrouw gebruikt heeft voor het uitventen van een bruine boodschap.

Dat lijkt ook nu weet het geval te zijn.

Zou de openstelling van de grenzen voor mensen uit Roemenië en Bulgarije volgens dat blaadje kunnen leiden tot een ‘multicultureel drama’ (reden waarom dan ook volgens datzelfde blaadje het minimumloon beslist omlaag moet), thans lijkt op een moment dat niemand nog precies weet hoe één en ander is gegaan rond de dood van die ex-politica Elsevier bij monde van een zekere Gerlof Leistra alweer te weten in welke richting of men het misschien moet zoeken: de Oost-Europeanen.

Die verrekte Oost-Europeanen toch! Ze pikken onze banen in, ze parkeren overal hun auto’s zodat wij hardwerkende Nederlanders nergens onze bolides meer kwijt kunnen, ze vermoorden onze jonge vrouwen en ex-politici. Het is toch wat.

En toen kwam er een Oost-Europeaan die de loze verdachtmakingen niet langer pikte en geheel in de stijl van Elsevier maar eens net zo ging speculeren over het feit of de mogelijke dader van wat misschien een misdrijf is in Bilthoven wellicht niet een stukjesschrijver van dat blaadje zou kunnen zijn.

Nou, en toen was het – want dat is ook een patroon dat je wel vaker tegenkomt als het gaat om domrechts, xenofoob geteisem – huilie huilie geblazen van de kant van Elsevier’s stukjesschrijver Gerlof Leistra: die dreigde jegens degene die hem een koekje van eigen deeg gaf met het doen van…jawel: aangifte!

Want zo zijn domrechtse mensen: wel menen straffeloos te kunnen uitdelen maar zodra ze een keer tegengas of een koekje van eigen deeg krijgen is het jengelen geblazen.

Ik wens de heer Ticu toe dat hij de poot stijf houdt en niet toegeeft aan wat naar mijn idee chantage is van dat broodschrijvertje van een xenofoob blaadje.

En dit alles speelde zich af in een weekend waarin andere media waaronder de NRC er met succes in geslaagd zijn een volksopstootje te creëren bij de flat van iemand die zijn  straf heeft uitgezeten…