Volkomen terecht vroeg K.’t Jong zich af waarom niet het recht op een goed leven is opgenomen in de wet, maar wel het recht op een zachte dood. Het gekrijs was weer eens niet van de lucht, dat zal wel komen omdat Els Borst in het artikel werd genoemd. Er is mijns inziens wel degelijk een relatie tussen het aantal aanvragen voor actieve euthanasie en verschraling van de zorg. We willen niet teveel last meer hebben van elkaar en mensen mogen niet veel kosten. De grens van situaties waarin mensen recht hebben op een zacht overlijden wordt voortdurend opgerekt.
Vorig jaar werden psychiatrisch patiënten drie keer zoveel “geholpen” met een zachte dood.
Artsen zijn lange tijd huiverig geweest voor het toepassen van euthanasie bij een psychiatrisch patiënt, onder meer omdat moeilijk is vast te stellen of iemand echt onbehandelbaar is. Door de toename rijst de vraag of artsen wel zorgvuldig genoeg omgaan met de verzoeken van de patiënten.
De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillige levenseinde (NVVE) weet te melden dat 3695 mensen overleden door euthanasie in 2011. Dat aantal is sinds 2010 gestegen met 18 procent.
De toename van euthanasie bij dementie (49 gevallen in 2011 ten opzichte van 25 het jaar ervoor) en bij psychiatrische ziekten (13 ten opzichte van 2 in 2010) is volgens de NVVE opvallend. De stijging zou wel eens te maken kunnen hebben met het feit dat de kennis van artsen en psychiaters over de reikwijdte van de euthanasiewet (vér dus, LRD), steeds groter wordt. Artsen zijn zeer zorgvuldig in het uitvoeren van euthanasie. Zij denken er als professional goed over na. De NVVE vraagt zich af of het na 10 jaar euthanasiewet niet tijd wordt om de toetsing af te schaffen.
Artsen denken vrijwel nergens meer goed over na dus ook niet over euthanasie. Er wordt me door die lui ook veel te veel geleuterd over kostenplaatjes. Maar als ook artsen vinden dat er iets raars aan de hand is vraag ik me af waarom de politiek meent dan toch wettelijke kaders te moeten maken:
170 Kinderartsen in België zijn bezorgd over de plannen om euthanasie ook voor kinderen toe te staan. Wilsbekwame kinderen die ondragelijk lijden, kunnen straks in België euthanasie krijgen, zelfs al zijn ze pas 7 of 8 jaar.
Het voorstel is goedgekeurd. “Er staat geen leeftijd op lijden”, klonk het bij voorstanders. “Kinderen zouden dus ook de vrijheid en het recht moeten hebben om een einde aan hun leven te laten maken”.
Dit heeft allemaal vast niets te maken met de onwil om mensen tot het uiterste te verzorgen zonder naar de kosten te kijken. Helaas, de geschiedenis laat anders zien. Onrendabelen werden slechts één generatie geleden letterlijk afgemaakt. Zijn de tijden nu anders? Blijven de tijden anders? Zijn wettelijke regels niet juist een groot gevaar?
Ook de gigantische stijging van het aantal zelfdodingen bij jongeren heeft vast nergens mee te maken, het is gewoon toeval: ze zijn het afval van de Heerlijke Nieuwe Wereld. We moeten maar leren leven met hun “zelfgekozen” (??) dood.Wie weet wordt werkeloos zijn ook ooit gezien als niet te vermijden ondragelijk lijden waardoor een mens een verzoek mag indienen om geholpen te worden met “vrijwillig” sterven. Ik sta nergens meer van te kijken.
Het zelfde land waar “Palitatieve sedatie ” amper is toegestaan omdat de daarbij gebruikte medicijnen verslavend zijn …
Bakra:
Inderdaad, hoe gek wil je het hebben.
Het is kwestie van tijd: straks wordt de werkloosheid en daarmee gekoppeld uitzichtloosheid als medische grond voor euthanasie verklaard.
Het is stapje voor stapje invoeren om het publiek niet te laten schrikken. Dan mag alles – ook miljoenen telefoon taps per dag tegen de wet in.
Is de theekopje reeds klaar?
Met dank aan VVD.
Euthanasie gemakkelijk(er)? Is dat zo?
Ik ben er op tegen dat mensen met allerlei kunst- en vliegwerk in leven worden gehouden. Vaak wil een ernstig ziek mens dat niet, maar er zijn nog allerlei mogelijkheden om het “leven” te verlengen. Dus gaan we dat ook nog even proberen. Mensenlevens rekken is ook handel. Mensen moeten gewoon dood mogen gaan en niet tegen wil en dank in leven gehouden worden. Want dat gebeurt ook.
Gisteravond in Nieuwsuur een item gewijd aan euthanasie onder psychiatrische patiënten. Één vrouw is 10 jaar geleden van een hoge flat gesprongen. Niemand wilde haar helpen om op een waardige manier uit het leven te stappen. Ze wilde niet langer na vele jaren in de psychiatrische molen te hebben gezeten. Haar dochter heeft er een film of een documentaire over gemaakt.
Een andere vrouw heeft men gefilmd in haar laatste dagen. Haar kleinkinderen, voor haar een lichtpuntje in haar leven, waren niet voldoende om niet langer te willen. Ze leed ondragelijk (dat vond ze zelf en de mensen in haar naaste omgeving ook) en is naar “de andere kant” geholpen.
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1397522
Ik kan me daar wel iets bij voorstellen.
In het Dagblad van het Noorden stond laatst een paginagroot artikel over een echtpaar dat bijna 60 jaar samen was. En samen uit het leven wilde stappen en ook heeft gedaan. In overleg met kinderen. En alles tot in de puntjes geregeld.
http://www.dvhn.nl/nieuws/drenthe/article10889353.ece/David-en-Willemke-stapten-samen-uit-het-leven
@Jan, jou visie o.v.a. valt te begrijpen.
Waar ik op doel is dat in Belgie men is zover gegaan dat kinderen van 9 jaar om euthanasie mogen vragen. Het is te gek voor woorden. Hoe kan een 9-jarige een weloverwogen beslissing nemen om zijn eigen leven te beendigen? Of doen dat toch anderen voor hem?
In Nederland schijnt deze leeftijdgrens door onze “ethici” op 12 jaar leeftijd te staan, maar men vindt het erg hoog en wil nog verder omlaag gaan.
Nogmaals is het te gek voor woorden.
“De NVVE vraagt zich af of het na 10 jaar euthanasiewet niet tijd wordt om de toetsing af te schaffen.”
Ironisch genoeg: https://krapuul.nl/samenleving/143897/els-borst-gruwelijk-vermoord/
Maar bij mij geen enkele twijfel dat zij die de hedendaagse euthanasiewet mede wist te realiseren, deze *niet geheel geschikt* voor zgn. ‘wilsonbekwamen’ (dus zeker ook beinvloedbare kinderen) geschikt achtte.
LeRoi, dank voor hetgeen je ter sprake brengt.
Ik ga even mijn donorcodicil oppoetsen. Draag ik al dagelijks bij mij, ruim voor Els Borst politiek gezien ter sprake kwam.
“Vorig jaar werden psychiatrisch patiënten drie keer zoveel “geholpen” met een zachte dood.”
‘Suicide is painless’, vast wel te vinden op een of andere videosite. ;-]
Afschaffing van een leeftijd-/ psychetoets, nee, dank. Liever niet. ‘De gedachte’ alleen al, doet mij huiveren. /meh
J.F.Boven:
[ Ik ben er op tegen dat mensen met allerlei kunst- en vliegwerk in leven worden gehouden ]
Ik ook, maar daar gaat het niet over. En ja, de voorbeelden die jij noemt zie ik ook, zie ik wat te vaak naar mijn zin.
Heb je al uitzendingen gezien waarin de vraag wordt gesteld of dit bruine beleid bijdraagt tot het eerder willen sterven van bejaarden om eens wat te noemen? Of gehandicapten die het niet meer zien zitten omdat ze hun huis niet meer kunnen verlaten? Deze mensen worden willens en wetens in een uitzichtloze situatie gebracht. Hoeveel journalisten en anderen houden zich bezig met deze vraag?
Het is zo ontzettend humanitair, euthanasie, en zo a-politiek. Maar dat is het niet uitsluitend. Daar gaat het mij om.