Er was een mooi filmpje, gemaakt door Hedendaagse Studenten, met in de hoofdrol een meisje dat naar buiten kijkt in de trein. Zij stapt uit op het Centraal Station in Amsterdam. Een vrouwenstem declameert Aan Rika van François HaverSchmidt. Ik kan het niet meer vinden.
Het romantische idee van het onbereikbare meisje (vice versa) – het is “niet meer van deze tijd” dus wellicht is het filmpje dat ik nog voor ogen heb bij het dierbare gedicht daarom niet meer te vinden.
NS (nooit meer “de NS” zeggen) gaat een cursus flirten in de trein geven.
Geniet gewoon van het oogcontact dat je hebt.
“Flirten” moet je leren.
Het is trouwens niet verboden – of beter: vehbauden – zoals ik regelmatig in een reclame hoor.
Voor de zekerheid biedt de NOS ons een ANP-foto aan van een opvallend lege wagon waar een jongeman met ogen dicht en handen in de zakken, rugzak op de stoel zit. Meisje zit te slapen tegenover – de blikvangster van de foto – een meisje dat heel veel been laat zien waar klaarblijkelijk niemand naar kijkt. Behalve dan “wij” via de foto.
En ja, daar moet wat aan gedaan worden. Er moet gekeken worden. Maar dan genietend, begrijpt u. “NS” gaat u dat leren.
Verpletterd worden door één trein met de onbereikbare. Niets daarvan. “Flirten” kan gemanaged worden.
P.S. Ik meen te begrijpen dat het onderhavige filmpje inmiddels op “privé” is gezet. Jammer.
Aan Rika
Slechts éénmaal heb ik u gezien. Gij waart
Gezeten in een sneltrein, die den trein,
Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.
En toch, zij duurde lang genoeg, om mij
Het eindloos levenspad met fletsen lach
Te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij
Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.
Waarom ook hebt gij van dat blonde haar,
Daar de englen aan te kennen zijn? En dan,
Waarom blauwe oogen, wonderdiep en klaar?
Gij wist toch, dat ik daar niet tegen kan!
En waarom mij dan zoo voorbijgesneld,
En niet, als ’t weerlicht, ’t rijtuig opgerukt,
En om mijn hals uw armen vastgekneld,
En op mijn mond uw lippen vastgedrukt?
Gij vreesdet mooglijk voor een spoorwegramp?
Maar, Rika, wat kon zaalger voor mij zijn,
Dan, onder helsch geratel en gestamp,
Met u verplet te worden door één trein?