Verknuffelbering

Ik heb wat Arnold J. van der Kluft hier zo mooi de ‘verknuffelbering’ noemt (je moet maar op zo’n woord komen) van Mandela of wie verder ook nooit zien zitten.

Het is wat rechts het liefste ziet: dat links kritiekloos en klakkeloos achter ‘haar’ helden en vermeende helden aanloopt en daarbij de feiten miskent om er vervolgens tot heil van datzelfde rechts mee door rechts om de oren te worden geslagen.

En rechts werkt ook graag aan mee aan dat verknuffelberen van de (vermeende) helden van links. Of het nou Martin Luther King is of Nelson Mandela, het maakt niet uit.
Ik kan mij overigens niet aan de indruk onttrekken dat mensen die vandaag kraaien wat een fijne man Mandela was maar die tegelijkertijd jengelen dat het ‘gezeur over Zwarte Piet maar eens afgelopen moet zijn’ omdat het niets met racisme te maken zou hebben aan een zekere mate van schizofrenie lijden.

Maar goed. Ik weet niet wat ‘historicus’ Mark – ‘de Hollandsche Schouwburg, waz dâh??- Rutte inmiddels gezegd heeft over het verscheiden van Nelson Mandela (ik houd mij verre van de sheeple media, zeker nu) maar het zullen vast mooie zij het volkomen lege woorden zijn van de premier die fascisten hele normale mensen vindt met hele normale standpunten waar het heel prettig is mee samen te werken en wier idool eerder Seyss-Inquart lijkt te zijn dan iemand die zijn hachje gewaagd heeft en zich grootse offers heeft getroost voor de gehele mensheid en de beschaving.

Mooie zij het betekenisloze woorden ook nog eens van iemand die namens een mensen verachtende partij spreekt die voor wat Nederland betreft altijd één van de trouwste bondgenoten en steunpilaren was van het terreurbewind in Zuid Afrika dat bekend staat onder de naam ‘apartheidsregime’ en zoals het nu één van de trouwste bondgenoten en steunpilaren is (samen met de nieuwe vrienden van de PvdA) van die andere vloek op Aarde, apartheidsstaat Israël.

Zeker, het einde van de apartheid in Zuid-Afrika (fijn hè, ‘echte’ Nederlanders met jullie in prinsenvlag gelardeerde tradities, dat jullie het vocabulair van de wereld in elk geval met één woord ‘verrijkt’ hebben) is in zeer belangrijke mate de verdienste geweest van Nelson Mandela.

Maar niet van hem alleen. Talloze mensen konden het einde van dat verschrikkelijke systeem niet meer navertellen maar hebben evenzo zeer als Nelson Mandela bijgedragen aan de val ervan.

Steve Biko bijvoorbeeld, de vakbondsleider die in een politiecel van het apartheidsregime is vermoord. Of de 69 doden van Sharpesville dan wel de talloze doden van Soweto en het massale geweld daarvoor en daarna gepleegd door het door Thatcher en Reagan door dik en dun gesteunde regime.

Dan zijn er nog de gigantische veranderingen die plaatsvonden in de rest van de wereld die hun invloed op het apartheidsregime in verregaande mate uitoefenden, en het regime verder verzwakten in vrijwel elk opzicht.

Voormalige koloniën van Portugal bijvoorbeeld, die ineens onafhankelijke buurstaten werden welke terecht vijandig stonden tegenover het apartheidsregime en dat ook zeker lieten blijken.

Met als gevolg dat het apartheidsregime zich gedwongen voelde de op door Shell geproduceerde benzine rijdende pantserwagens niet alleen in de ’townships’ tegen de bevolking in te zetten maar ook in wat inmiddels soevereine staten waren geworden, die bekend zouden komen te staan als de zogeheten ‘Frontlijn-staten’.

Met die steeds bloediger en  kostbaarder wordende oorlogen in binnen- en buitenland, de val van de Berlijnse Muur en de toenemende economische moeilijkheden werden voor het apartheidsregime de perspectieven om te overleven als portier en deurwaarder van het kapitalisme in dat deel van de wereld er niet beter op.

Gebeurtenissen waar Mandela onmogelijk invloed op kon uitoefenen maar die evenzo zeer leidden tot de val van het regime.

Laat ik ook opmerken dat als Nelson Mandela zichzelf een socialist noemde, hij in dat opzicht jammerlijk gefaald heeft in het door het ANC geregeerde Zuid-Afrika van na zijn vrijlating.

Het ANC, dat thans in niets lijkt op de organisatie die het tijdens de strijd tegen het apartheidsregime, was al heel lang weinig meer dan een corrupte kliek gauwdieven en gangsters die het er goed van namen op kosten van de rest van de natie, en dat is inclusief degenen voor wie ze ooit zeggen te hebben gestreden.

Nelson Mandela had geen cent toen hij 11 februari 1990 de gevangenis uitliep, maar nu vechten zijn nabestaanden als aasgieren over het immense fortuin van de overledene.

De Marikana-massamoorden van vorig jaar (één van de kleinzonen van Mandela is gedeeltelijk eigenaar van één van die mijnen waar die massamoorden op stakende mijnwerkers plaatsvonden) laten zien dat de bittere werkelijkheid is dat er weinig verbeterd is in Zuid Afrika de afgelopen pakweg twintig jaar, en dat de bezitsverhoudingen die onder het apartheidsregime bestonden niet wezenlijk zijn veranderd.

Wellicht dat met die feiten in het achterhoofd scumbags als Rutte of het bedrijf Shell (de voormalige werkgever van mede VVD’er Frits Bolkestein dat als geen ander geprofiteerd heeft van en bijgedragen heeft aan het in stand houden van de apartheid) er geen enkele moeite mee hebben thans de lofzang af te steken op Nelson Mandela.

Het is wel precies de reden ook waarom ik de ‘verknuffelbering’ (ook) van Nelson Mandela niet zie zitten.

Hoe groots de man, zijn offers die hij gebracht heeft en zijn politieke en sociale erfenis ontegenzeggelijk verder ook zijn.