Are you sure?, The Allisons
C’est le dernier qui a parlé qui a raison, Amina
Love is blue, Paul Mauriat. De oorspronkelijke Engelse vocale versie heette Colours of love en werd gezongen door degene die ook het originele Frans deed, L’amour est bleu.
Vicky zou onder haar volledige naam nog vreselijke dingen doen, maar deze inzending voor Luxemburg mocht niet winnen in 1967.
De schoonheid van de Westduitse inzending van 1964 kwam pas echt naar voren toen Matt Monro het in het Engels zong als Walk away.
De lijst met gedenkwaardige nummers die het niet geworden zijn bij Eurovisie kan flink uitgebreid worden. Maar ik kreeg al rillingen bij het uitzoeken van deze vier video’s terwijl het gejengel van 2013 op de achtergrond klonk.
Hoe irrelevanter hoe beter bekeken. Wat kun je er meer van zeggen? Waarom je best doen er iets van te maken? Waarom een tekst schrijven als een blikje ulo-Engels ruim voldoende is?
Enfin…
