Het kwam Teeven even beter uit om een dorststakende vluchteling uit Kameroen asiel te verlenen terwijl hij de show neerzette over de persoon achter de mens Dolmatov enzovoort. Een nieuwe dode kwam hem even niet uit en hij krijgt zijn streken thuis.
Zonder voedsel belandt een mens na dertig tot veertig dagen in ‘kritieke toestand’, zonder drank kan dat al na een week. Vooral het toegeven van Teeven geeft hongerstakers hoop.
Naar aanleiding van deze stap van Teeven waarschuwde hoogleraar vreemdelingenrecht Anton van Kalmthout toen al voor ‘een aanzuigende werking. Vreemdelingen zijn wanhopig, zij zien daar een kans in.’
Dit meldt de Bruine Bode die ook alvast het bericht heeft overgenomen van Deportatieverzet dat er inmiddels 83 opgesloten vreemdelingen in Rotterdam in hongerstaking zijn. De manier waarop Teeven zijn politieke huid probeerde te redden keert zich tegen hem. Medelijden is niet gepast. “Aanzuigende werking”, die kennen we al een tijd.
De hypocrisie van het Nederlandse regime kent in tegenstelling tot het regiem zelf geen grenzen.
