Hedda van Gennep heb ik ontmoet als beoogd documentairemaakster over acties waar ikzelf bij betrokken was. Niets meer van gehoord. De reden tot actievoeren – op welke manier dan ook – in verband met de behandeling van vreemdelingen die het regime ongewenst verklaart bestaat onverminderd voort. De documentaire is er niet gekomen.
Het is mij ontgaan dat Van Gennep intussen een andere documentaire heeft gemaakt, De staat van ontkenning, oorspronkelijk bedoeld voor iets wat De Joodse Omroep heet. Een omroep die Elma Drayer en Kees Broer (zich noemende Keesje Maduraatje) met open armen als serieuze sprekers uitnodigt kon zoiets niet uitzenden. Hetgeen dan ook niet is geschied. Bas Heijne schreef in verband hiermee onder andere:
De staat van ontkenning gaat over onwil en onvermogen om de eigen misstappen en ontsporingen onder ogen te zien, om werkelijk aan zelfonderzoek te doen. De film wil een afrekening zijn met het soort morele zelfgenoegzaamheid dat ons in staat stelt altijd vol te houden dat ons eigen geweten zuiver is, dat wij altijd aan de goede kant hebben gestaan, dat het werkelijke kwaad zich buiten onszelf heeft voltrokken. Hilarisch en tegelijk tenenkrommend is het te zien dat door de jaren heen iedere morele schok in de samenleving wordt opgevangen door de torenhoge stapel papier: het onvermijdelijke rapport.
Lees hier de rest van zijn betoog.
En zolang het gaat kunt u er hier uw eigen oordeel over vormen:
Dank! Mij was dit om een of andere reden ontgaan maar ik ga hem zeker kijken, ook na lezing van wat Bas Heijne erover schreef destijds.
Onvoorstelbaar hè, dat wegkijkgedrag.
Bijna het hele land op zijn kop vanwege één of ander imbeciel liedje over de aanstaande koning maar over de lijkenlucht van dertigduizend onschuldige Argentijnen welke hangt om de pa van de aanstaande keunigin…niemand die zich er druk over maakt.
Gisteren had ik met iemand een discussie over die zogenaamde ‘War on Terror’ en hoe Obama standrechtelijk en zonder enige vorm van proces tienduizend kilometer van zijn Witte Huis mensen executeert middels die verrekte drones.
Ook in naam van Nederland, ons dus omdat Nederland zich met die smerige oorlog die Obama gewoon van zijn voorganger heeft overgenomen heeft geengageerd.
Ik vertelde hoe ontzaglijk veel kinderen daar ook bij inmiddels zijn omgekomen. En wat krijg je voor reactie?
Mededogen met die onschuldige stakkers? Tranen? Woede over zulke monstrachtige misdaden?
“Ja maar in Afghanistan en Pakistan zetten die moslims ook heel vaak kinderen bij vitale installaties en plaatsen…”
Zucht…einde oefening, einde discussie…
Wegkijken. Goedpraten…’Ja, maar…”
Af en toe om moedeloos van te worden…
Dank voor de tip. Na een licht slepende aanloop boeit deze documentaire meer en meer. Ook vanwege de stapeling van gruwelijkheden waar het collectief van regering, pers en volk zich schuldig aan heeft gemaakt. Hetzij door meedoen, hetzij door wegkijken en selectief negeren. Die arme Hollanders, die zoveel leed is aangedaan en per reflex in een slachtofferrol schieten. Huichelaars zijn we!
Mij brengt dit alles tot een pover inzicht: Rapporten en onderzoeken zijn er niet voor de doofpot, maar voor het collectieve, pathetische verdringen.
Hier de mechaniek van de doofpot maatschappij waar alles na een rapport onder het tapijt in de doofpot afgewogen wordt:
“….tenenkrommend is het te zien dat door de jaren heen iedere morele schok in de samenleving wordt opgevangen door de torenhoge stapel papier: het onvermijdelijke rapport.”
Neem de zaak/rapport Deetman van recentelijke tijden – de bedoeling is niet de slachtoffers te laten praten maar wel te dwingen te zwijgen.
En ga zo door….maak bijvoorbeeld van een seriemoordenaar/genocidepleger een prijs van.
( Werkelijk niet te bevatten, he?)
@3, Ja, inderdaad niet te bevatten dat de naam van een massamoordenaar aan een prijs verbonden wordt en dat een latere vicepremier die als wethouder van Amsterdam glimment als een keutel in de maneschijn van trots in ontvangst neemt.
Zonder dat ook verder iemand maar vragen stelt of twijfel uit over de gang van zaken…
ongelooflijk inderdaad.
Bas Heijne heeft het bal in de doel geschopt:
“….het gaat over Nederland zelf – over ons. De staat van ontkenning gaat over onwil en onvermogen om de eigen misstappen en ontsporingen onder ogen te zien, om werkelijk aan zelfonderzoek te doen. De film wil een afrekening zijn met het soort morele zelfgenoegzaamheid dat ons in staat stelt altijd vol te houden dat ons eigen geweten zuiver is, …”
Prachtig 100% on-topic. Lees dit, hoef je nader niet te vragen over welke grondstuk staat brallend conservatief Nederland met de betweter vinger wijzend steeds naar anderen:
“Arrogantie en wraakzucht, de twee pijlers van het Hollandse debat; ..”
Nee hoor, zou ik zeggen tegen Bas. Hier praat je over de twee meest karakteristieke basiskenmerken van de Nederlandse maatschappij die men steeds uit betweters pogingen steeds verborgen probeert te houden.
Allemaal met sausje van onophoudelijke leugens en leugentjes overgegoten om glans aan onze maatschappij te kunnen geven.