De Blue Diamonds waren waarschijnlijk wat hitparadenotering betreft de bestgeslaagde Indorockband van Nederland. Ze scoorden met covers van VS-r&r-nummers die eigenlijk al buiten de echter rock ’n roll vielen: Neil Sedaka en vooral een ander broederduo, de Everly Brothers. Wat arrangement betreft vind ik hun Cathy’s clown toch ook wel te veel op het origineel lijken.
Het arrangement van ‘Til I kissed you draagt de sporen van Jacky Bulterman, de George Martin van Nederland zal ik maar zeggen. De Blue Diamonds hadden ook Let it be me gecoverd, op zich dan weer een cover van een nummer van Gilbert Bécaud, maar de Everly Brothers waren het meepikken door die andere broers een beetje zat en verboden hun langs gerechtelijke weg verder Everlycovers op te nemen.
Toen de Everly’s in 1965 hun versie van Buddy Holly’s That’ll be the day uitbrachten zagen de Nederindische broeders weer een kans – deze versie komt nogal in de buurt van het ook-niet-origineel van de Everly’s (voor hun werd het hun comebackplaat in Groot_Brittannië, het werkte niet zo voor de Blue Diamonds in Nederland).
Ze hebben hoorbaar nogal moeite met het Engels, wat achteraf vertederend klinkt.
Na het proces over de Everlycovers gingen de Blue Diamonds over op Muziek Die Je Oma Ook Goed Kon Vinden, of we dit met nog met Indorock kunnen aanduiden is de grote vraag. Een andere keer hier over wellicht.
Tot slot een cover van Steve Lawrence
Pretty blue eyes
en een van Neil Sedaka (hun Stairway to heaven is niet te vinden)
Oh Carol [Ima but a fool…]
Solo hebben de broers nog wel rock ‘n’ roll gemaakt in de vroege jaren zestig, maar die is niet te vinden op YT, de plaatjes zijn ook zeldzaam.
