Als het nog nodig was te illustreren hoe gelijkgeschakeld de Nederlandse “serieuze” media zijn dan hoef je maar te kijken hoe er bericht wordt over de dood van president Hugo Chávez van Venezuela. Bij het opslaan van nu.nl vond ik de tekst:
Anti-Amerikaanse Chávez grillig en autoritair
Anti-Amerikaans is al net zo iets geks als “anti-Europees”, een kreet die je dezer dagen ook vaak hoort. Voorzover ik weet ligt Venezuela op een continent dat in zijn geheel wordt aangemerkt als “Amerika”. Een naamgeving die zelf betreurenswaardig kan worden gevonden, maar veel beters is er nu niet te bedenken. “Schildpadeiland” wordt wel voorgesteld als “inheemse” aanduiding maar ik voorspel de naam niet veel succes. En met anti-Amerikaans wordt hier dan ook bedoeld dat Chávez geen vriend was van het imperialisme van de Verenigde Staten van Amerika. Hij stak dat ook niet onder stoelen of banken, zwaaiend met een boek van Noam Chomsky in de algemene vergadering van de Verenigde Naties, daarbij zeggend dat er nog een zwavellucht hing van George W. Bush die een dag eerder gesproken had.
Merkwaardig, die behoefte om “Amerika” te zeggen tegen die vijftig staatjes die in het algemeen met grof en moordend geweld tegen de inheemse inwoners bij elkaar geveegd zijn. Je kunt in Nederland zelfs bestsellerauteur zijn met een “reisboek” over “Amerika” en als deskundige erover optreden in de nu eenmaal gelijkgeschakelde media. In het Frans kan men “étatunien” zeggen, niet zo gek als je bedenkt dat Canada voor bijna de helft Franstalig is en dat dit land een grotere landmassa beslaat dan de 48 staten ten zuiden ervan. En in Spaans of Portugees spreekt men van “estadouni(d)ense” – in het grootste deel van het continent is Spaans de eerste voertaal en is men zich er van bewust in “Amerika” te wonen. In Nederland wordt dit dus anders gezien.
“Amerika” wordt op handen gedragen en vast heel democratisch gevonden, vooral nu het een “zwarte” president heeft. Wat voor de VS als aanbeveling wordt gezien is een punt tegen Venezuela, want een president met een kleurtje aldaar is bij voorbaat al gedoemd als “anti-Amerikaans” door het leven te gaan. Chávez’ waarschijnlijke opvolger is buschauffeur geweest, moet men meer zeggen?
De “buitenlanddirecteur” (jaja) van de “NRC” weet er meer van:
Voor zijn aanhangers was Chávez een linkse revolutionair, een armoedebestrijder. Hij gaf gratis huizen, ziekenhuizen en scholen aan de lang genegeerde Venezolaanse onderklasse. Hij liet Venezuela terugkeren op het internationale toneel met meer bravoure dan ooit. Maar zijn rivalen zagen in hem een autoritaire leider die de vrije markt vernietigde en vijanden maakte in de westerse wereld. In hun ogen verspilde Chávez de olierijkdom van Venezuela – eigenaar van de grootste olievoorraden ter wereld – aan miljardenverslindende sociale projecten, allemaal om de stem van de armen te kopen.
Iedereen weet dat de opbrengst van olievoorraden pas goed besteed is als ze aan de rijken wordt uitgedeeld, zoals in Saoedi-Arabië en dergelijke gewesten. Anders is het verspilling.
In een zelfs naar de hedendaagse normen toch nog steeds stilistisch dieptepunt meldt het courantje van mevroi Drayer:
Latijns-Amerika moet één grote nieuwe supermacht worden met Chávez als leider die daarvoor grensoverschrijdende oliemaatschappijen bedacht, satellietzenders, militaire samenwerking, een Latijns-Amerikaans leger, een Latijns-Amerikaanse centrale bank en een gemeenschappelijke munt. Chávez wilde groot zijn, een rol in de geschiedenis spelen en hij spiegelde zich daarbij aan historische helden als Che Guevara en bovenal Simón Bolívar, een obsessie die zo groot werd dat hij zich soms gedroeg als ware hij een door God gezonden reïncarnatie van deze Bevrijder.
Ja stel je voor zeg. Dergelijke praatjesmakers dienen een mes in hun reet te krijgen en vervolgens afgeknald. Chávez mag van geluk spreken dat hij kanker had, zou je gaan denken.
Hiermee vergeleken zweemt het verhaal van de Volkskrant zowaar nog een beetje naar onafhankelijke journalistiek. Gelukkig blijkt Chávez hier toch ook de buitenlandse agent van – eh – waarvan ook alweer?
De invloed van Chávez zal nog lang na zijn dood voelbaar zijn, en niet alleen in Venezuela. Sinds hij president werd, wonnen ook in andere landen linkse kandidaten van simpele komaf presidentsverkiezingen, deels dankzij de Venezolaanse oliedollars. Langzaam maar zeker durft Latijns-Amerika onder het juk van de Verenigde Staten uit te kruipen en daar heeft Chávez zeker een belangrijke rol in gehad.
“Aanbeden door de armen, gehaat door de elite”…
Tot mijn verbazing is eigenlijk De Telegraaf nog het terughoudendst in ideologische invectieven. Chávez wordt “socialist” genoemd, misschien is dat diskwalificerend genoeg voor de Telegraaflezer(es), maar het is wel de juiste aanduiding.
Vier dagbladen en een online nieuwsbron, dan hebben we het wel gehad met – o wacht, de NOS…
In 2002 werd hij na een demonstratie waarbij geweld tegen betogers werd gebruikt, door de militairen gedwongen af te treden.
Kort daarna kreeg hij, vooral door de steun van de arme bevolking, via een referendum de mogelijkheid om door te gaan.
Een onzinniger verhaal over de operetteachtige staatsgreep die de CIA organiseerde kan men moeilijk verzinnen.
Het loont werkelijk om een mondje meer over de grens te beheersen dan alleen dat Engels waarin Nederlanders allemaal zo goed zijn – you are not good snick to plack a film in French here
http://www.youtube.com/watch?v=vuZMK0HMM68
but I always get my sin.
Waar ik mij vooral over blijf verbazen: je zou denken dat sinds het einde van de Koude Oorlog de pers pluriformer in plaats van uniformer zou zijn geworden.
Ach ja, de Markteconomie, we weten het al. Het mechanisme dat bolle praatjesmakers tot goedgeïnformeerde journalisten laat verklaren.
Chavez is haast onmogelijk naar het Nederlands leven te vertalen wegens de enorme cultuur- en historische verschillen.
Eerst zou je moeten vertellen wie Simon Bolivar is en wat hij betekent, voor Latijns Amerika, natuurlijk.
Daarop moet je het over bevrijding van de slavernij, onafhankelijkheid en emancipatie hebben. Dan pas mag je eventueel over Chavez beginnen.
Op DeWereldMorgen vertelt Marc Vandepitte een evenwichtig verhaal: Venezuela, de balans van 14 jaar Hugo Chávez.
Misschien kan Harald Doornbos even snel een trofee afkomstig van het stoffelijk overschot van Chavez – afgesneden stuk oor of uitgetrokken gouden kies of zo – ophalen en dat vanavond nog even komen showen in het heel ‘verschillige’ leuter-en haatpraat programma “Pauw en Witteman”.
Zijn project waarbij er stookolie aan USA armen werd uitgedeeld krijgt natuurlijk geen aandacht , dan zou je toegeven dat er ARMEN zijn in de USA …
Engelstalige versie van ’the revolution will not be televised’ (of is het een heel andere film?)
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=etbEQcA7jUA#!
@5
Klopt, zelfde film
De balans van de regering Chavez is weer eenvoudig te verklaren – de onderkant van de Sociale Piramide heeft vooruitgang geboekt, terwijl de bovenkant stagneerde.
Helemaal het tegenoverste wat onze westerse beschaving en cultuur betreft en dwars aan de neoliberalisme (Rutte, Van Balen).
Ik ben benieuwd hoe Venezuela het gaat doen zonder Chavez.
Ik acht een revolutie niet onmogelijk.
@8 LOL, van de onderdrukte massa’s veronderstel ik?
Of bedoelde je misschien een staatsgreep?
De waarheid hangt misschien wat meer in het midden dan hier wordt gesuggeerd, maar het was ook weer geen lieverdje. Kan ook bijna niet trouwens in een land dat verscheurt is in een egocentrische bovenklasse (die alles doet om vooral niet te hoevel delen) en een hele grote onderklasse. Zeker niet als je de Zuid-Amerikaanse context niet kent.
Het vreemdste aan Venezuela is eigenlijk het enorme percentage moorden in vergelijking met armere landen in die regio.
Geen lievertje? Zijn reactie op de door de VS gestuurde coup tegen hem in 2002 getuigde anders van een zeldzame grootmoedigheid. En zijn persoonlijk optreden kenmerkte zich steeds door bijzondere warmte en een groot gevoel voor humor. Niet voor niets wordt hij algemeen beschreven als “charismatisch”. Hij zal in Zuid-amerika zeer gemist worden.
Het beste overzicht inzake Hugo Chavez heb ik gevonden bij Democracy Now;
http://www.democracynow.org/special/venezuelan_president_hugo_chvez_dies
Hugo Chavez was zowel een autoritaire leider, als een vijand van het imperialisme. Dat hij een autoritair iemand was kun je wel begrijpen. Chavez was een militair en had het nooit makkelijk als president. Hoe tolerant kun je zijn als zeven van de acht televisie zenders elke dag leugens en onwaarheden over je propaganderen. Want dat gebeurde in Venezuela. De commerciële media was fel anti-Chavez en steunde de mislukte rechtse staatsgreep in april 2002!
Maar ik als revolutionair socialist ben ook kritisch over hem geweest. Ondanks 13 jaar Hugo Chavez is Venezeula nooit socialistisch geworden. De politiek van Chavez was een mix tussen stalinisme, nationalisme en staats-kapitalisme. Hij nationaliseerde enkele bedrijven, maar die kwamen niet onder democratische controle van de arbeiders-klasse. Ook bleef de Venezolaanse staat een bourgeoisie staat. Want Hugo Chavez en zijn ministers leefde niet van een modaal inkomen!
Ook werden verschillende vakbond leiders opgepakt, na stakingen. Socialisten die kritiek hadden binnen de Verenigde Socialistische Partij van Venezuela, werden geïntimideerd en monddood gemaakt. De PSUV is helaas ook geen arbeiderspartij, maar een staats-partij van dogmatische Chavez aanhangers. Dat is de werkelijkheid!
De laatste jaren had ik ook genoeg van Chavez. Ik was zijn grote mond zat en ik vond dat er nu maar eens echt socialisme moest komen. Aangezien dat niet gebeurde kwam ik tot de conclusie dat Chavez helemaal geen socialisme wou en slechts een soort staats-kapitalisme nastreefde!
@12
Hij noemde zich ook trotskist, dus dit alles had hij dan gemeen met zijn grote voorbeeld 🙂
Chavez was gewoon een foute gast, niks idealistisch of socialistisch aan. Caracas, de hoofdstad, is crimineler dan welke stad dan ook in “el mundo” en Chavez was repressief in al z’n vormen. Ik geef zeker niet de “imperialistiche” wereld gelijk voordat ik daarvoor ga worden uitgemaakt maar Chavez bewieroken gaat me ook te ver. Foute gast en ok een hoop armen in Venuzuela zagen hem niet zitten want zij bleven arm, ondanks zijn geblar.
@12: Waar baseer je die indruk dan op, dat democratisering achterwege is gebleven? Ik had begrepen dat Venezuela participatieve democratie heeft ingevoerd in lokale besturen (http://venezuelanalysis.com/analysis/5558) en specifieke projecten (http://archief.uitpers.be/artikel_view.php?id=831). Het kan natuurlijk best dat het er op papier / pc-scherm rooskleuriger uitziet dan in de praktijk – vandaar dus mijn vraag.
@15 Laat die azijnpissers toch zeiken. Zo’n Versteege beklaagt zich over autoritair leiderschap, maar is zelf niet tevreden voordat ze van hoog tot laag in zo’n Mao-pakkie lopen.
Chavez heeft zich in ieder geval nooit bezondigd aan exorbitante zelfverrijking en dat is vrij bijzonder op een continent waar ze zich -als component van een macho-houding- graag op persoonlijke rijkdom laten voorstaan,
Niet alles wat Chavez deed had succes, maar daar heb je bijvoorbeeld ook een bevolking voor nodig die voldoende opleiding heeft om de kansen waar te nemen. Als je daar vertelt dat je uit Nederland komt, moet je niet verbaasd staan als ze vragen hoe lang je erover gereden hebt.
En wel in de landstaal aub, want geen mens spreekt engels. Het duurt wel even voordat je daar verandering hebt gebracht
De commerciële media steunden niet alleen de mislukte rechtse staatsgreep in april 2002, ze waren rechtsstreeks bij de organisatie betrokken. In de meeste landen op deze aardbol waren ze uit de lucht gehaald en in de gevangenis beland.
Aardig artikel:
http://www.disinfo.com/2013/03/on-the-legacy-of-hugo-chavez/
http://www.youtube.com/watch?v=3B0RbU_UhCA