De “Twilight Zone” uit je hoofd zien te houden, je voelt het goed aan

JakobJava schreef: er is iets geks gaande. Een paar uur voor ik het artikel las had ik een gesprek met mijn lieve, verre, vriendin over het feit dat ik de laatste maanden steeds vaker mensen spreek die moeite hebben met het realiteitsgevoel. Net alsof “er iets in de lucht hangt”, maar je weet niet of dat nu aan jou ligt, of dat er inderdaad “iets anders” aan de hand is.

In de psychiatrie kennen ze dat onder de term de-realisatieverschijnselen, vaak een voorloper van een psychose bijvoorbeeld, angststoornissen, of ander “ziektebeeld”. Veel mensen beschrijven deze ervaring als: angstaanjagend; het idee hebben dat je niet echt leeft; levend dood zijn; leven als een automaat, vervreemd zijn van je eigen lichaam en je gevoelens. De link die ik gaf geeft slechts een summiere opsomming en is geschreven vanuit een psychiatrische en per definitie dus a-politieke visie.

Dat verschillende mensen die elkaar niet kennen dit “loskomen van de werkelijkheid” in deze tijd ervaren, geeft mij aan dat er inderdaad iets ernstigs aan de hand is, niet met jou, maar met de samenleving. Deze maatschappij is écht bedreigend geworden, je angsten zijn terecht. De bestaanszekerheid wordt van grote groepen afgepakt, politici en andere mensen met Macht kunnen steeds geschiftere voorstellen doen, en het wordt niet eens meer als raar gezien. Mijn mond valt regelmatig open van wat ik zie en hoor, letterlijk te gek voor woorden.

Naar mijn mening is dit een van de belangrijkste doelen de eerste tijd: Hou elkaar vast, laat je niet gek maken, bespreek je angsten, heb politieke gesprekken, laat je emoties gaan, zing, dans, “otherwise we are lost”, maar sla niet naar binnen, verwerk het niet alleen.

In zuidelijker landen als Portugal zie je een extravertere levenshouding, daar gaan mensen dansend, zingend, muziek makend, schreeuwend en huilend het protest voeren. Dat is goed, bij elkaar zijn en met elkaar protesteren. Hier gebeurt er (nog?) niks. Misschien is dit landje gezagsgetrouw, totdat het volk de boel beu is, en dan krijg je hier weer zo’n akelige populistische opstand, maar dan ook gelijk ondoordacht en vernietigend. Niks anjers of fluweel. Kapot moet het hier.

Wij zijn niet gek, zij zijn het. En ja, er broeit van alles, en ja, alle fatsoenlijke waarden en normen worden al met voeten getreden. En ja, fascisme zal in deze massale psychose zijn kans grijpen.
Zorg voor elkaar alsjeblieft, lichamelijk én geestelijk, blijf aan de praat. Blijf weg van die “gekken” met hun rare beleid, trap er niet in.

Ik ben niet helemaal zo gecharmeerd van Brecht, maar ik zou hem toch willen citeren:
“Wir leben in finsteren Zeiten”. Ja, duistere, donkere tijden. Laten we proberen de lichtjes van hoop te laten branden als van alle kanten wordt geprobeerd ons lichamelijk en geestelijk kapot te krijgen. Want dat gaan ze proberen.