Dat moge duidelijk zijn. De Brexit-ramp zal in haar volle, rampzalige bloei komen: Tory-geleide vernietiging van het Britse sociale stelsel en de mensenrechten zal in een enorme sneeuwbal van vernielzucht door de samenleving denderen.
De inauguratie van Trump in de Verenigde Staten zal aldaar het startschot vormen voor een ongeëvenaarde aanval op het toch al zo rammelende democratische stelsel. De gevolgen voor klimaat, mensenrechten en de wereldeconomie zullen George W. Bush in vergelijking in een heilige veranderen.
Ook de rechten van de oorspronkelijke bewoners van het Noord-Amerikaanse continent zullen ernstig in de verdrukking komen in het komende jaar: zowel in de VS als in Canada en Mexico staan omvangrijke infrastructurele projecten op de rol, ten bate van de fossiele brandstoffenindustrie. Ook de zogenaamd zo fantastische Justin Trudeau gaat hierbij vol voor de neoliberale agenda, waarbij de winsten van grote bedrijven op de korte termijn vele malen belangrijker zijn dan de rechten van gewone mensen en het milieu. Om over de bewoonbaarheid van de planeet Aarde nog maar even te zwijgen.
Dan: Brazilië. Dit wonderschone land wordt nog altijd geregeerd door een ongekozen corrupte rechtse klootzak. De aanvallen op de rechten van burgers -en dan met name mondige burgers- gaan ook nu onze media er liever het zwijgen toe doen onverminderd voort.
Colombia heeft met een beetje geluk nog een kans om eindelijk een eind te maken aan de generaties durende burgeroorlog tussen FARC en de centrale regering, maar vanuit de kringen rondom oud-president Uribe hoeven we daar geen hulp voor te verwachten. Sterker nog: bij het eerste referendum waren hij en zijn kliek van grootgrondbezitters en drugsbaronnen verantwoordelijk voor grote delen van leugenachtige propaganda die de bevolking deed besluiten af te zien van een vredesverdrag.
Venezuela en Cuba zullen, om verschillende redenen, allebei een bijzonder onrustig jaar tegemoet kunnen zien. Cuba zal door de verkiezing van Trump alle gemaakte stappen voor een normalisering van de relatie tussen het lande en de VS kunnen vergeten. Venezuela zal een enorme toename van CIA-operaties om het toch al zo geplaagde land nog verder te destabiliseren tegemoet kunnen zien.
20 januari, de inhuldiging van de Oranje Aap, zal ook een interessante dag zijn voor de Azië-kenners. Niet alleen bestaat er de kans dat Noord-Korea besluit om een signaal af te geven met een lancering van een -al dan niet nucleair geladen- raket, of iets van dien aard, ook de spanningen tussen China en Taiwan zijn in geen tijden meer zo volatiel geweest. Daar heeft de PEOTUS natuurlijk ook flink in bijgedragen.
China zal sowieso een grote speler op het wereldtoneel zijn en blijven: economisch gaat het ze helemaal niet slecht af. Sterker nog: een groeiende middenklasse zorgt ervoor dat de politieke klasse haar positie in gevaar gebracht ziet worden. Om interne strubbelingen te voorkomen valt te verwachten dat de toch al vrij draconische surveillance- en censuurapparaten dit jaar op volle toeren zullen blijven draaien. De verhouding tussen China en haar buren Japan en de Filipijnen zal meer en meer gespannen raken, nu China heeft besloten dat het land de aanspraak die het maakt op de Zuid-Chinese Zee concreet wenst te maken.
Met Duterte en zijn opvliegende karakter in Manilla is een vonkje al voldoende om dit potentiële kruitvat te doen ontploffen.
De oligarchische roofstaat Rusland zal tegen een aantal harde economische grenzen aanlopen, en het zou V. Putin helemaal niet vreemd zijn als hij wapengekletter zou uitkiezen als afleiding, om in ieder geval het thuisfront een fijn staaltje machtsvertoon te kunnen geven, om de rammelende maag even te doen vergeten.
In het Midden Oosten is naast de humanitaire drama’s in Syrië en Jemen ook een grote kans op meer lokale onrust in de golfstaten, alwaar de Arabische Lente nog altijd doorsmeult, en de autoritaire regimes steeds krampachtiger pogen de boel weer in een ijzeren greep te krijgen. Egypte zou wat dit betreft ook elk moment kunnen herontbranden.
Turkije, en de megalomanie van Erdogan, de infitratie van de deep state door Islamistische elementen, de aanwezigheid van ISIS-strijders, en de terreur van de Koerdische afscheidingsbeweging TAK zal ongetwijfeld ook vechten om ruimte op de voorpagina’s.
Dan krijgen we daarnaast natuurlijk ook te maken met het Israëlische Apartheidsregime. Bibi Netanyahu zal zich door de verkiezing van zijn ideologische steun en toeverlaat Trump gesterkt voelen in zijn positie. En als hij zich sterk voelt uit zich dat meestal in verdere onderdrukking van het Palestijnse volk.
Dichter bij huis: Hongarije blijft afglijden richting dictatuur. Polen hobbelt er vrolijk achteraan, en het zou me niets verbazen als Tsjechië en Slowakije soortgelijke tendensen zullen ondergaan. De opkomst van door het Kremlin gesteunde fascistische splintergroepen is in ieder geval geen bijzonder hoopgevend teken.
De verkiezingen in Frankrijk zouden ook in het land van Liberté, égalité, fraternité een regelrechte fascist op de presidentiële troon kunnen helpen. Met een hoop pech zou zelfs Duitsland (weer) voor rechts-radicaal populisme kunnen vallen, al lijkt die samenleving in een iets betere staat dan bij hun buren in het westen.
In Nederland, namelijk, is het vechten tegen de bierkaai geblazen: een enorme golf van door de media met fluwelen handschoentjes behandeld extremistisch tuig is van zins zich op het pluche der zetels van de Tweede Kamer te planten. Geert W., veroordeeld racist en haatzaaier hoopt zelfs op een regeringspositie.
Linkse parlementaire politici zijn ten enenmale ongeschikt gebleken om deze haattsunami te stoppen. De SP, PvdA en zelfs GroenLinks denken dat ze door een voorzichtig partijtje meeblazen met het haatorkest misschien nog een paar stemmers kunnen verleiden om bij hen aan te schuiven, maar juist daaruit spreekt een zekere geestelijke armoede aan de linkerzijde van het politieke spectrum.
Kortom: 2017 wordt een rampjaar waarbij vergeleken 2016 best mee zal vallen, achteraf. En dan heb ik het nog niet eens gehad over al uw persoonlijke helden: die gaan ook dood, namelijk.
