Ze leden honger, ze leden kou, ze leefden in eenzaamheid, ze leefden in angst, ze werden gearresteerd, ze werden gemarteld, ze werden doodgemarteld, ze werden doodgeschoten of ze stierven in de gaskamers van Sobibor…
Ze stierven omdat ze net als die medewerkers van Trouw die de oorlog niet overleefden geloofden in de zaak van de vrijheid en de waardigheid en onaantastbaarheid van de mens.
Voor wat? Dat naast een door haat verteerde heks die haar diarree in een van verzetskrant tot nazi-pamflet verworden schrijfsel de vrije loop mag laten of een gewelddadige gek als Kees van der Staaij die zich krom lacht over een suggestie tot genocide, een zwakbegaafde als Mano Bouzamour zichzelf in de media zoveel veren in zijn reet mag steken dat het niet anders kan of zijn anus moet er wel van uitscheuren?
Wat tegenwoordig in de media de pagina’s vol kliedert – hier nog zo’n randdebiel op het niveau van ’10 kleine negertjes’- is vrijwel zonder uitzondering zwakbegaafd.
Het ergste is: in dit ‘Nederland tijdens de bezetting 2.0’ vindt men het heel normaal en prachtig dat hele bevolkingsgroepen als ‘probleem’ of ‘zwakbegaafd’ worden afgeschilderd.
De grote bek wordt echter luidkeels opengetrokken en er wordt flink gejankt over ‘vrijheid van meningsuiting’ als één van de fascistenvriendjes uit de eigen kring te kijk gezet wordt door één van de weinige mensen die nog wel het gezonde verstand en het hart laat spreken. Dan is het land te klein.
Maar verder niet. En zo kan het dat moedige individuen die er blijk van geven zich niet te laten meeslepen met de bruine tsunami waar Het Parool en Trouw zo’n groot aandeel in hebben bedreigd worden door zwakbegaafden zonder dat iemand zich er verder druk over maakt.
Dat alles heet: aanzetten tot geweld en het creëren van een klimaat tot genocide.
