Filosoof Frank Vande Veire schreef recent zijn doctoraat over die Slavoj Žižek. Het boek verscheen intussen bij uitgeverij Vantilt, getiteld: Tussen blinde fascinatie en vrijheid. Tijdens zijn boekpresentatie in Antwerpse boekhandel De Groene Waterman bracht Frank Vande Veire de hierna volgende inleidende lezing.
Laten we het eens niet over de populaire Žižek hebben. Deze Sloveense filosoof komt als tegendraadse cultuurcriticus of het geweten van links al ruim aan bod. Daarnaast is hij een van de weinige hedendaagse denkers die in de lijn van filosofische traditie de dialoog aangaat met de continentale grootmeesters. Zo bracht Žižek de voorbije jaren, tussen zijn populair werk door, een paar dikke pillen van boeken uit waarin hij het denken van Hegel, Marx en Lacan op elkaar betrekt, radicaal herdenkt en zo zijn eigen denken vormgeeft.
Ik moet bekennen dat de labels die men altijd weer op Slavoj Žižek plakt me steeds meer irriteren: ‘academische Rockster’, ‘de man die sneller denkt dat zijn schaduw’, ’the most dangerous philosopher in the West’, ‘a one-man heavy industry of cultural criticism’, ‘de Elvis van de cultuurtheorie’.
Dergelijke spectaculaire labels zijn een soort bezweringsformules die eigenlijk verbergen dat Žižek gewoon een serieuze denker is. Vooral het laatste label vond ik altijd ongepast, zelfs bepaald obsceen, zeker nadat ik het volgende fragment las uit een brief die de goddelijke Elvis in 1968 schreef aan president Nixon: ‘Ik ben Elvis Presley en heb het Grootste Respect voor uw ambt. De drugsverslaafden, de Zwarte Panters en de Hippie Elementen spreken over het establishment, maar ik noem het Amerika en ik hou ervan.’
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
