We hebben voor de Pasen ongelooflijk mooi weer, dus ik pak de fiets en lijn de hond aan. Samen gaan we naar het bos, ik peddel op mijn fietsje en de hond loopt naast mij. Het is een rustige b-weg dus het kan. Omdat ik vlak bij Wijk aan Zee woon, zie ik veel honden die in de auto naast hun baasjes zitten. Ook op weg naar het bos of naar het strand in dit geval. Honden die naast hun bazen meerijden hebben iets. Of ze zitten serieus op de voorbank en letten op het verkeer, of ze kijken vrolijk rond of er nog wat bekende vriendjes langs zoefen. Het leukste blijven die chihuahua’s die een baas hebben met een grote chevrolet met open dak. Zo’n chevrolet maakt natuurlijk voor zo’n klein hondje alles goed, stoer zit zo’n hondje op de arm van de baas en kijkt alles minzaam aan wat voorbij gaat.
Als mijn hond en ik door het bos zijn geweest steken wij over, naar het andere gedeelte. Als ik door het weggetje fiets langs de begraafplaats, dan is er op deze snikhete dag een begrafenis. Een kraai staat er in vol ornaat te praten met zijn collega. Ik benijd de man niet echt, want iedereen loopt er vrij bloot bij en hij moet voor een paar uur een pandjesjas met overhemd en vest, lange grijze broek tot aan zijn enkels met een stel super zware schoenen. Magere Hein maalt het niet of het nu mooi weer is of niet, de zaken gaan altijd door.
Ons kerkhof is verdeeld. Omdat Beverwijk met de vaart der volkeren meeging, werden de kleine begraafplaatsen verplaatst naar de algemene begraafplaats. Dus we hebben een algemeen vak, een katholiek vak, een joods vak en een islamitisch vak.
Omdat niet iedere familie de reis naar Turkije of Marokko kan ophoesten of omdat de familie hier gewoon blijft, is er ook een apart vak voor hen gekomen. Het joodse vak is een zicht apart. Wie ooit naar een joodse begraafplaats is geweest, weet waar ik het over heb. De graven hebben handjes en hebreeuwse teksten. Een tikje luguber toen de joodse begraafplaats nog op een vrij openbare plek stond, en de fietser die ’s avonds langs fietste zich te pletter kon schrikken door de handjes boven de stenen, die in het donker opdoken.
Helaas begrijpt men niet dat zelfs bij de dood riten en geloof belangrijk zijn. Er is van PVV-zijde protest omdat de islamitische vakken toenemen. Maar die gaan er ook aan voorbij dat er dus aparte kerkhoven zijn, niet altijd zoals hier beschreven. Maar katholieke, protestantse, algemene of joodse begraafplaatsen bestaan al heel lang. Voorheen lag men in de kerk begraven, maar dat gaf zo’n stank dat men het probleem moest verplaatsen. Dan hebben we ook nog heel lang de strijd gehad over het cremeren van overledenen. Dat is zo lang mogelijk tegengehouden in verband met de wederopstanding. Uiteindelijk is in Driehuis het eerste crematorium gekomen, al heeft de begraafplaats Driehuis Westerveld geen last van bovenstaande, want de begraafplaats is vanaf het begin voor alle gezindten geweest.
De wereld van een begrafenisondernemer is vrij democratisch, zolang je goed betaalt kun je elke begrafenis krijgen die je wenst. Grote feesten of sobere teraardebestellingen. De protesten van de PVV-aanhangers sloegen ook nergens op, want het gaat ook niet over gemeenschapsgeld. De familie betaalt en daar is ook alles mee gezegd. Dat men zelfs zo dom is om begraafplaatsen tot onderwerp van de islamisering te maken toont aan dat men duidelijk niet wil weten dat zelfs op begraafplaatsen de hokjesgeest nog steeds rondwaart.
Aangezien ik met mijn hond zwart/grijs waren, waren wij geheel in stijl. Toen we de hoek omgingen, hond en ik, kwam er een islamitische familie aan. Geheel traditioneel gekleed, en even had ik medelijden met hen want met dit weer zal zelfs God of Allah wel een andere kant opkijken. Ik verdenk ze er zelf van dat zelfs in het hiernamaals een mooi terras is. En dat de Engelen en God het er van nemen, met een espresso natuurlijk.
