“Ach, wat is het moeilijk om een eerlijk mens te zijn, als het om versieren gaat.”
Eerlijk gezegd is het mij nogal meegevallen.
“Mensen doe gewoon, we doen al gek genoeg, vooral als het om liefde gaat.”
Tja.
Het was mijn kennismaking zo’n beeetje met De Volkskrant, Jan Blokker die de tekst te lijf ging van de Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival 1972. Toch nog vierde geworden.
Karel Roskam deed niets anders dan de tekst voorlezen in In de Rooie Haan, een programma waar ik nog naar luisterde omdat het in de plaats was gekomen van Dit is het begin, tot het mij wel erg opviel dat er altijd iemand van de PvdA moest spreken, deed er niet toe of het iets met actualiteit te maken had. Karel Roskam, hoofd van het Afrika Studiecentrum en toch eigenlijk ingehuurd als buitenlandcommentator. Nananananananana.
Ze kunnen het er nu, daar in de andere wereld, samen over hebben, bij een kopje koffie met gecondenseerde melk en kardamom.
Sandra Reemer is niet meer. Hier zingt zij in het Maleis, “wereldmuziek”, dat bestond nog niet. Dit was wel min of meer een hit in Zuidoost-Azië.
1964
