De dramatische gebeurtenissen in Parijs doen de roep naar meer veiligheid luider klinken. Heel wat publieke manifestaties zijn door de overheid verboden of door de organisatoren afgelast. Maar als de angst dicteert wint het terrorisme en verliest de democratie. Wanneer democratische rechten worden afgebroken, wordt de samenleving in haar hart getroffen.
Laten we vooral héél goed nadenken over hoeveel vrijheid we willen inruilen voor veiligheid of het gevoel van veiligheid. Sommige politieke krachten lijken erg gretig om vrijheden in te perken. Al voor de aanslagen in Parijs namen de regeringen van diverse Europese landen maatregelen om vakbondsrechten en werknemersrechten aan banden te leggen.
Net die partijen die doof blijven voor het sociale overleg gaan als gekken te keer tegen sociale actie. Alle registers worden opengetrokken, gaande van het recht op werk voor werkwilligen over rechtspersoonlijkheid voor de vakbonden, blokkerende stakersposten verbieden tot het kapittelen van de vakbonden als ‘privémilities’. Is het toeval dat die aanvallen net nu weer losbarsten? Of zijn vakbonden een sta-in-de-weg om het neoliberale besparingsbeleid ongehinderd te kunnen doorvoeren en moeten ze daarom aan de leiband? Het kan verhelderend zijn om even over de grenzen te kijken.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
