In 2014 bij de Sociale Dienst:
Gesprek 1 met iemand van pakweg 50 die in de bijstand beland:
De klantmanager’ (ik krijg het gruwelijke woord amper mijn strot uit omdat het verontmenselijkt, alsof degenen om wie het gaat geen mensen zijn): ‘Je moet hier niet komen jammeren dat er geen banen zijn hoor. Je rugklachten vergeten we nu ook maar eens even hè. Je moet in je eigen kracht gaan staan. Is er niets in je omgeving wat voor jou van grote waarde is?’
Klant: ‘Nou ja…ik heb een hele lieve vrouw die….’
Klantmanager (bulderend): ‘Prachtig! Zie je wel! Dan ga jij een escortbureau oprichten en laat je dat wijf van je als hoer werken! Moet jij eens kijken hoeveel inkomsten jij genereert. Da’s toch veel leuker dan die lullige bijstandsuitkering waar je bij mijn collega om kwam bedelen? Tot ziens, next!’
Gesprek 2 met iemand die door ziekte en echtscheiding zijn bedrijf waar hij of zij dertig jaar zich voor uit de naad heeft gepeesd kwijt is geraakt en in de bijstand is beland:
Klant (compleet in de put door alle ellende en met de handen in het haar mompelend): ‘Soms denk ik door alle ellende eraan om er maar een eind aan te maken….’
Klantmanager (met luide stem en half overeind komend): ‘Prima, dat is nou in je kracht staan: zelfmoord plegen is ook zelfsturing. Next.’
Ofwel de perverse psychologie van de koude grond van horrorheks Klijnsma en schedelmeter Asscher’s fascistoïde dwangmaatschappij.
Je maag draait er van om als je het leest en tot je door laat dringen maar de uitvoerders kwijten zich – na een van gemeenschapsgeld betaalde ongetwijfeld dure drie daagse cursus in onmenselijk gedrag – vingerlikkend van hun vunzige taak.
En het gaat, zoals meerdere keren voorspeld, een keer ontstellend fout. Meerdere keren.
Zolang mensen echter niet beseffen dat armoede het gevolg is van politieke en ideologische keuzes en derhalve te vermijden is, zolang volstrekt immorele partijen als VVD, PvdA, D66, CU, SGP, CDA en GL nog steeds op massale steun kunnen rekenen, zal de oorlog tegen zieken, werknemers in de zorg, gehandicapten, werklozen, bijstandsgerechtigden, kinderen, ouderen en noem maar op nog wel even doorgaan tot pervers vermaak van veelal dezelfde slachtoffers van die oorlog.
En leuk neven effect, zelfmoorden, gebroken gezinnen, meer criminaliteit en nog tal van leuke bijwerkingen waar rechts Nederland geen flikker om geeft totdat ze zelf aan de beurt zijn en die dag komt.
Wat is dat voor organische verbondenheid tussen de heersende neoliberalisme met zijn Freacanomics en de fascistoide dwangmaatschappij?
Zijn dit in wezen twee kanten van een en zelfde munt?