Van de 779 personen die vastzaten in Guantánamo zijn er uiteindelijk 600 vrijgelaten zonder aanklacht

Had Obama tijdens het aantreden van z’n eerste ambtsperiode niet beloofd, GITMO te ontmantelen?

En er is het boek over de vervanging van de welvaartsstaat door de strafstaat.

Ik hoor dat je vier kinderen hebt
Ik heb er geen, dus ik kan niet weten
Hoe het voelt om vader te zijn

En toch, als ik de macht zou hebben
Dan had ik je papieren gegeven
Alleen al om je kinderen te zien

Is er iets erger voor een vader
Dan zijn eigen kinderen
Niet te zien? (Bron)

Ja, er is iets ergers voor een vader en wel te weten, waar zijn kinderen zijn, maar die niet kunnen helpen en er niet voor kunnen zorgen, dat hun kind in menswaardige omstandigheden volwassen wordt.

Eenmaal in Guantánamo kreeg hij de volle laag van de racistische bewakers. Hij kampte met een ernstig slaaptekort, werd aan zijn polsen opgehangen en blootgesteld aan constante luide muziek en felle stroboscoopflitsen die zijn gezichtsvermogen tot op heden hebben aangetast. “Ik denk dat de psychologische folteringen nog een veel diepere impact gemaakt hebben dan de fysieke,” zegt Rossdale. “Wanneer je de persoonlijke wil van een individu dusdanig naar de klote helpt, voelen ze zich machteloos en verward. Hij zal nooit meer een helemaal gezond zelfbeeld hebben.” Mohammed heeft meerdere malen zelfmoord proberen te plegen. Hij probeerde zijn polsen open te halen aan een metalen deurframe en maakte een strop van zijn kleding. *

Ja, er is iets ergers voor een vader en wel te zien, dat zijn kind, eenmaal vrijgelaten, de elementaire menselijke vaardigheden niet meer meester is.

Toen Fahd in 2007 hoorde dat hij misschien overgeplaatst zou worden, speelde het ouderschap al door zijn hoofd: zou hij wel een goede vader kunnen zijn? Het overplaatsingsverzoek was al ingediend, en hij was in afwachting van diplomatische goedkeuring. “Je zult wel begrijpen dat hij gek werd van ongeduld. Alleen een stempel op zijn document scheidde hem van het weerzien met zijn vrouw en jonge dochter,” zegt Farah. “Voor zijn vrijlating trok hij meer met oudere gedetineerden op, zodat ze hem de fijne kneepjes van het ouderschap bij konden brengen. Uiteindelijk was het allemaal voor niets, zijn hoop spatte als een luchtbel uiteen. Het is bijna onmogelijk om te bevatten wat voor een achtbaan aan emoties het geweest moet zijn. In 2009 kreeg Fahd dezelfde valse hoop en lukte het dus weer niet om herenigd te worden met zijn familie en gezin. Sindsdien stort Fahd elke dag wel een paar keer in omdat hij zich langzaam maar zeker realiseert dat zijn leven een uitzichtloze, wrede grap is geworden.”
(Bron)

Had Darwin zijn conclusies niet getrokken, door te stellen, dat apen en mensen over dezelfde emoties beschikten (door de gelaatsspieren van mens en aap te onderzoeken), waardoor het wetenschappelijk bewijs geleverd was, dat mensen van de apen afstammen? Ja, dat had hij, voordat er door opgravingen ook maar enig bewijs voor gevonden was. En verschillen de mensen zo erg veel van elkaar? Nee, we lijken haast als twee druppels water op elkaar, maar kunnen de kleine verschillen, die ons als groot voorkomen, niet van elkaar onderscheiden. Zoals de Europeaan de verschillen in gezichten van Chinezen niet kan onderscheiden, en de Chinees niet die van de Europeaan.

Maar ondertussen gaat de Nobel-prijsdrager van de vrede voort met z’n missie.