Kritische geluiden in de richting van Trump worden in de kiem gesmoord en het ergste is: de opgeblazen aap hoeft er zelf niets voor te doen. Net als in Nederland is in de VS de reële vrees voor reacties van de dunhuidige hordes op rechts al voldoende om mensen te laten denken dat zelfcensuur het enige antwoord is.
En, ook net als in Nederland: de gevestigde media doet er hard aan mee: de New York Times is in haar berichtgeving al overgegaan op het idee dat Trump een president als alle anderen is.
Je kan het de politici en journalisten eigenlijk nauwelijks kwalijk nemen. De hoeveelheid doodsbedreigingen en oproepen tot het plegen van geweld door volgelingen van de fascistische populisten zijn al nauwelijks meer te tellen. Zo werd de onafhankelijke en kritische journalist Kevin P. Roberson zopas nog bedreigd door Geerts analfabete maatjes:
Mijn vriendin loopt ook gevaar en er wordt gezegt dat men bij ons thuis langs zal komen. #extreemrechts@dutchturksNL@nvj@thomasbruningpic.twitter.com/3jZ1QGKc0y
— Kevin P. Roberson (@KevinPRoberson) December 21, 2016
Wie hier wel duidelijk falen zijn de zogenaamde ‘technologiebedrijven‘ zoals Twitter, Facebook en Google: door het volkomen gebrek aan verantwoordelijkheid dat zij nemen voor de inhoud van hun diensten, en de weigering om in te zien dat er een enorme invloed uitgaat van hun laffe reacties op de opkomst van deze nieuwe golf van haat zijn zij mede schuldig aan het klimaat dat onze samenlevingen verziekt.
Maar wij, de gewone mensen die thuishoren op de Lijst van Bosma, ook wij hebben een verantwoordelijkheid te nemen. Ook wij moeten duidelijk, in woord en daad opstaan tegenover hen die onze wereld willen verzuipen in xenofobie en nationalisme. Ook wij moeten op zoek naar een alternatief waarin wèl plaats is voor iedereen. Ook wij moeten ons blijven uitspreken tegen de kwade geesten die heersen in de regionen van de macht, en de kuddes die door hen zijn bezeten.
En daartoe is het nodig dat we ons verenigen. Dat we uit ons door het neo-liberale ethos voorgeschreven individualisme losknokken, en dat we onze idealen voorop stellen. Voor ons eigen comfort, zelfs voor onze eigen veiligheid en zeker voor onze respectabiliteit.
Pingback: Punkklassieker du jour: No Pasarán | Krapuul