Onder de oprichters van de Dierenbescherming (althans, namen verbonden aan het blad met die naam) trof ik diervriendelijke anarchisten aan als Louis A. Bähler, Jac. van Rees en J.J. Hof. Maar ja, dat was bijna honderd jaar geleden. De Dierenbescherming nu is zoiets als een PvdA in de dierenemancipatiehoek. En toch…
[Op 27 juli 2017] werd Nederland opgeschrikt door een verschrikkelijk bericht: 20.000 varkens zijn het slachtoffer geworden van een enorme brand op een megabedrijf in Erichem. Waar Zuid-Europa wordt geteisterd door bosbranden, lijken wij deze zomer weer eens met de neus op de pijnlijke feiten van de vee-industrie te worden gedrukt. Nog geen twee weken geleden vloog in Nederweert ook al een moderne kippenschuur in de fik, waarbij 76.000 dieren omkwamen.Veel dieren in stallen proppen, betekent vaak veel ellende. En dat blijkt ook nu weer; 20.000 varkens is een treurig en woest stemmend record. Want nooit eerder kwamen er zoveel varkens om als gisteravond in de ‘Knorhof’. De naam zou doen vermoeden dat het hier om een knusse keuterboerderij gaat, maar het tegendeel is het geval.
.
Het klinkt vooral nogal liberaal, en vol illusies over de zich christelijk noemende partijen:
Binnenkort gaat een evaluatie van het zogeheten ‘actieplan stalbranden’ naar de Tweede Kamer. Wat werkt, dient vastgehouden te worden. Wat niet werkt, moet beter. Zoals regels die ook moeten gaan gelden voor oude stallen, we riepen het al vaker. Terug naar de eigen verantwoordelijkheid.
Onvoorstelbare hoeveelheden dieren die geen leven gegeven wordt en die massaal doodgaan in brand – de gelegenheid waarbij de manier waarop ze gehouden worden “nieuws” is.
Maar altijd nog beter de Dierenbescherming dan helemaal niks.
