Een tijd terug waren ze te zien: reclames met de strekking “Hoe uniek wordt jouw uitvaart?” Wauw. Stel je voor dat die niet uniek is.
De adverteerder staat er in de eerste plaats niet bij stil (in deze branche toch een bezigheid die wel verwacht zou mogen worden, stil zijn of staan) wat “uniek” precies betekent. Tenzij je Pim Fortuijn bent wordt er maar een keer uitgevaren. Als je in reïncarnatie gelooft is toch echt ook je uitvaart uniek, inclusief koffie, cake en klef broodje. Een tweede keer zit er niet in.
Zo’n advertentie betekent vooral dat “de markt” even aan het verkennen is waar nog grijpstuivers te halen zijn. En dat je uitvaart deel moet zijn van het hele Belevenisgebeuren (vooruit, belevenis is ook een raar woord in dit verband maar de Markt heeft nu eenmaal zijn eigen gedachtenwereld). En waar wat te beleven is valt geld te halen.
Ik vernam dezer dagen van plannen van een redelijk grote Nederlandse stad om de begraafplaatsen “te privatiseren”. Begraven – op grond van de wet op de lijkbezorging – wel degelijk een gemeentelijke aangelegenheid, en wel zo oud als de gemeenten zelf zijn, daar valt op te bezuinigen. En – in dit verband wel weer een gepast beeld – de aasgieren van De Markt liggen op de loer. Maar
[hun spelling]De markt denkt ook weinig te kunnen verdienen aan het grafrecht. Pas als er een crematorium of uitvaart centrum bijstaat is er enige interesse.
Zoals je uitvaart een unieke belevenis dient te zijn, zo is hier dus ook “de markt” aan het denken. En de belevenis is niet aan de groeve, maar in het uitvaartcentrum. Waarheen, waarvoor, ach hij was maar een clown.
Het blijkt dat voor de “kosten” van de begraafplaats ook even het “salaris” van de wethouder en een reeks ambtenaren als “overhead” in rekening worden gebracht. Zo word je als begraafplaats natuurlijk nooit “kostendekkend” laat staan – wat blijkbaar moet – winstgevend.
Voor privatisering is altijd een argument te bedenken.
Niets zal ontsnappen aan de behoefte “de markt” te laten verdienen. Niets is voorbij de grens van het betamelijke op dit punt. Rust, om van eeuwige rust maar te zwijgen, daar kan geen sprake van zijn. Om van de heiligheid van leven en dood maar te zwijgen.
De “vrije markt” gaat er met de levenden én de doden vandoor.
Wie er begraven liggen zijn nu ons eigendom, handel, gewoon gekocht.
Ik vroeg mijn dooien-verzekerings-maatschappij voor mij de goedkoopste uitvaart (crematie) te regelen maar dat was kennelijk niet zo eenvoudig…
Zonder dure kist -in mijn ogen duur althans- doen ze het niet en bloemen lijken wel verplicht alsmede kaarten, versnaperingen en andere plichtplegingen.
Zelf een kist in elkaar zetten (waarom hoor ik Gamma of Praxis daar nooit over… 😕 ) schijnt weer niet te mogen terwijl ik dat persoonlijk juist een goeie voorbereiding vind op mijn laatste dag hier op aarde en therapeutisch gezien van niet te onderschatten waarde. Je leert er je beperkingen door kennen en dat zou (voor veel politici bijvoorbeeld) zeer louterend kunnen werken…
Weet iemand een ‘uitvaart’ (-verzekering) die zo weinig mogelijk kost en dan denk ik aan een eurootje of 450,00. Ik geef er de voorkeur aan mijn geld nu uit te geven i.p.v. straks na mijn dood ‘de kraaien’ te voeren…
@Henk Middelzee, niemand zal jou verbieden om zelf een uitvaartkist te maken. Wel is voor een crematie wenselijk dat spaanplaat is waar de kist van is gemaakt en een kist van karton mag ook. Bij uitvaart is een plank en lijkwade voldoende om aan de wettelijke regels te voldoen. Uiteraard is het wel wenselijk om de overledene met repen textiel op de plank vast te maken zodat de overledene er niet afvalt als er een onverwachte beweging word gemaakt.
@3:
[ Uiteraard is het wel wenselijk om de overledene met repen textiel op de plank vast te maken zodat de overledene er niet afvalt als er een onverwachte beweging word gemaakt. ]
Ja goed vastbinden, soms willen ze verdikkeme gewoon van die plank af.
Ah, binnenkort de IKEA gråve, de budgetkist met handig zakje voor je mobieltje.
Ja ik ruik vette business. Cheapo grafkistjes.
@5: @6:
[ Ook de nieuwe zelfbouwkist is via Luvu te bestellen.
Deze kist wordt, conform Ikea, als bouwpakket geleverd en kan vervolgens door de nabestaanden zelf in elkaar gezet worden. Een duidelijke handleiding wordt meegeleverd. Indien gewenst kunnen ook wij de kist voor u in elkaar zetten.
Daarna is de kist mogelijk te beschilderen, beschrijven of wat u wilt.]
Handig, kan je als je de pijp uit bent ook nog je kist in elkaar gaan knutselen met ikea-bouwtekening.
Wlllen is kunnen, dus niet zeuren dood is geen excuus.
Aan mij valt niks te verdienen. Ik schenk m’n lichaam aan de wetenschap.
Kost overigens nog wel € 366,- voor het taxiritje (10,7 km) Die gast verdient er dus wel aan.
Overigens dit is serieus. Er zijn wel eens beweringen geweest dat “de wetenschap” geen belang (meer) bij lichamen heeft, maar dat is wel degelijk wél zo.
Voor je het weet zijn ze je ook nog aan het uitgraven om je kunstgedeeltes te recyclen:
[ ..] [wereldwijd marktleider in het recylen van kunstheupen, knieën en andere implantaten. Het bedrijf opereert in vijftien Europese landen, de VS, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland en werkt samen met meer dan 450 crematoria. Een aanzienlijk deel van de implantaten die zijn overgebleven na crematies wereldwijd worden zo verwerkt in een fabriekshal in Zwolle.]
en fatsoenlijk dat ze NOG zijn:
[ Als er een dienst is – wat heel vaak voorkomt uiteraard – en we kunnen met de vrachtwagen niet het terrein op. We zouden de gang van de mensen die het crematorium bezoeken stagneren, dan wachten we. ]
http://www.z24.nl/ondernemen/artikel_300991.z24/Recyclen_implantaat_na_crematie__Nederlands_exportsucces.html
En jawel, er is een boek over! “Fancy Coffins to Make Yourself”, slechts $12,80 bij Amazon!
http://www.amazon.com/gp/product/0764312499
Al een behoorlijk belegen boek: Jessica Mitford, Laatste eer naar laatste mode.