Tag: SYNTHIKLASSIEKER DU JOUR
Super-electric: een portie cultureel marxisme
Stereolab is nog geeneens langsgekomen hier, en dat is toch een ernstige omissie. Door synthesizers gedreven drone-muziek met gierende gitaren en hemelse zang, bovenal van Lætitia Sadier met licht Frans…
Ze droegen pakken en stropdassen en vertelden leugens
De enige band, voorzover ik weet, met een naam ontleend aan commentaar bij de edele snookersport. Het genre zou “new wave” of post-punk disco genoemd kunnen worden. En het is…
Een ABBAnummer als politieke noodkreet
Een cover door een band waarvan ik het niet zou hebben verwacht – en de versie is al meer dan een jaar oud. Opgenomen na de moord op Jo Cox,…
Wie is de doctor?
Een single uit 1972, intrigerend – de dagen dat er geen BBC te zien was in Nederland. Jon Pertwee. Gezegend de streken van de wereld waar men zich ongelooflijk druk…
Topical tune en synthiklassieker: Tour de France
L’enfer du Nord Paris-Roubaix La Côte d’Azur et Saint Tropez Les Alpes et les Pyrennées Dernière étape Champs-Elysées Galibier et Tourmalet En danseuse jusqu’au sommet Pedaler en grand braquet Sprint…
Dansvloerkraker du jour: Stronger #JC4PM
Eerder berichtten wij over de celliste/vocaliste van Clean Bandit die door de BBC gecensureerd werd wegens de tekst “Corbyn” op haar hemmetje. Het wordt steeds duidelijker waar de voorkeur van…
Synthiklassieker du jour: O Superman
Een van de meest deprimerende songs die ik ken, met Anderson’s visie van een gerobotiseerde samenleving waarin solidariteit, empathie, liefde en cultuur onbekende begrippen zijn en alleen macht en hebzucht…
Instrumental du jour: Albedo 0.39 / Pulstar
Nou, nog een dan, of misschien nog meer, wie zal het zeggen. Een JarenZeventignummer dat de top-2000 wel niet zal halen. Of wel, alsof het mij interesseert. Veelgedraaid op Caroline…
Dagafsluiter: Radioactivity
De mooiste mij bekende uitvoering van Radioactivity, tijdens het No Nukes-festival in Japan, een jaar na de ramp bij Fukushima. Japanners begrijpen als geen ander waar het over gaat.
Synthiklassieker du jour: Robert de Niro’s waiting
Postpunk zou ik het ook kunnen noemen maar dan wordt er wellicht zwaar gemord, en niet alleen in het redactielokaal. Bananarama heeft in de jaren tachtig ook wat gedaanteveranderingen ondergaan,…