“Jullie anarchisten mogen toch helemaal niet stemmen”. Was de mooiste reactie die ik ooit kreeg in de tijd waarin ik nog kon zeggen dat ik altijd op de PSP stemde. “Wij” anarchisten hebben geen centraal comité dat De Lijn dicteert. Er zijn ook te veel tendenzen, meer dan ze in trotskistenland kunnen dromen. Als ik een tendens aanhang zou het waarschijnlijk die van Gustav Landauer zijn, maar ik bewonder allerlei anderen ook en er zijn geen anarchistische denkers m/v met wie ik het totaal oneens ben, dat weer niet natuurlijk.
Maar goed, “we” mogen stemmen. En dat heb ik altijd gedaan. Sterker nog, ik ben bij allerlei partijen betrokken geweest en ben anno nu lid van de Partij voor de Dieren. Ziekte heeft mij weerhouden van activisme voor de partij, zie, God straft onmiddellijk en onverbiddelijk (“jullie anarchisten moeten toch atheïsten zijn!” ja hoor eens, daar ga ik het nu niet over hebben, hoewel Landauer wel al een weggevertje is).
Ik heb het altijd stierenstront gevonden, die anarchisten die bij verkiezingen uit hun bierroes of andere diepe snurk komen om mensen te vermanen dat ze niet moeten stemmen. De PSP, de Groenen en nu de Partij voor de Dieren kwamen of komen in redelijke mate overeen met waar ik zelf voor sta, dus waarom niet de moeite nemen te stemmen? Sterker nog, ik ben lid van het stembureau geweest en zelfs voorzitter – en het was op de avond na de verkiezingen van 22 november 2006 dat eerdervermelde ziekte zich acuut openbaarde (zoals gezegd, de God van het anarchisme straft onverbiddelijk, niet zo onmiddellijk in dit geval, want ik heb het jaren gedaan, dat werk).
Ik kan mij geen democratisch stelsel voorstellen zonder vertegenwoordiging en mandaten, en zelfs de beoogde onmiddellijke herroepbaarheid daarvan lijkt mij aanvechtbaar. Maar het is niet zo ver en misschien komt het dat ook niet in mijn en zelfs uw levenstijd.
Bij verkiezingen voor vertegenwoordigende lichamen is er altijd keuze – de uitvoerende macht kies je er niet mee, ten hoogste indirect, en zoals al die tactische PvdA-stemmers van 2012 nu ondervinden: bedankt en daar is uw schop met het voetje. De Markten regeren, zoals de Grieken mogen ondervinden.
Referenda zijn binair: twee mogelijkheden. Ik heb het in Amsterdam keer op keer gezien dat het college van B&W geen boodschap had aan de uitslag van referenda. In feite is het ook zo gegaan met het nee! tegen de Europese grondwet. Dus in een land zonder referendumtraditie als Nederland blijft het blaffen tegen de maan. Bij het referendum van 6 april over iets wat allang besloten is en besloten zal blijven staat niets van belang op het spel. Dat de SP meehuilt met de PVV en niet te vergeten met die andere VVD-mutant 50+ is al erg genoeg maar helaas geen grote verrassing meer. Dat de Partij voor de Dieren vanuit anti-Brusselse-regelgeverij-gezindheid oproept tot stemmen, en misschien wel tot tegenstemmen, ook al heeft Esther Ouwehand mij gezegd dat het ieders eigen afweging is, vind ik een bêtise, vergelijkbaar met het lawaai tegen onverdoofd slachten.
U begrijpt – dit is niet aan mij besteed, alleen al omdat het is aangezwengeld door het misluktecorpspikkenblaadje van de Telegraaf. Laat ons hopen dat het quorum niet gehaald wordt en dat de leden van de stembureaus in staat zijn ver te komen in een Kloeke Roman op 6 april.
Heel veel regen mag ook meehelpen, de kans daarop lijkt nogal groot, maar dat is geredeneerd vanuit de ervaring van deze dagen in januari.
