Een oude Engelse folksong, waarvan de oorsprong mogelijk teruggaat tot de vroege 18e eeuw. De song verwijst waarschijnlijk naar de ziekenafdeling van het St. James Workhouse in Londen. De bekendste versie is ongetwijfeld die van Louis Armstrong, maar die van Bobby “Blue” Bland is wat mij betreft nog nét iets mooier. Als alle folksongs heeft de tekst in de loop van de tijd nogal wat wijzigingen ondergaan. De moraliserende toon van de oudere versies ontbreekt bij Bland.
I went down to St. James Infirmary
And I heard my baby moan
And I felt so broken hearted
She used to be my very own
I tried so hard to keep from crying
My heart felt just like lead
She was all that I had to live for
Oh, I wish it was me instead
Now she’s gone, she’s gone and may God bless her
Wherever she may be
She can search this wide world over
Oh, but she’ll never find a man like me
She’s gone, she’s gone…
She’s gone
