Voor de vuist weg.
Niet helemaal, maar via de chat had ik beloofd wat over onderwijs te vertellen, ook in de hoop wat reacties te krijgen, op wat voor manier dan ook. Deze tekst is niet speciaal bedoeld om op te reageren. Ik weet ook niet, of ik aan de 100 leestekens kom, maar goed. Ik zal het proberen. De nuance is hier niet aanwezig en dat is nu ook niet de bedoeling. In mijn volgende berichten wel.
De zoon van een goede kennis van mij, ik zou haast zeggen een vriendin, van Chinese afkomst heeft meegedaan met de Wiskunde en de Scheikunde Olympiade. Niet in hetzelfde jaar, de wiskunde Olympiade rond 2008 en de Scheikunde Olympiade 2 jaar later. De zoon is in Beijing geboren, op 8 jarige leeftijd verenigd met z’n moeder in Duitsland en 4 jaar later, op 12 jarige leeftijd naar Nederland gekomen. Op het moment, dat ik hem leerde kennen, sprak hij vloeiend Nederlands. Misschien een stomme vraag, maar ik vroeg hem hoe het met z’n Nederlands ging. De beste van de klas, vertelde hij. Tussen neus en lippen door, ook de beste van de klas in Duitsland.
Hij heeft meegedaan aan de Wiskunde Olympiade, rond 2008 (ja, ik ben vergeetachtig, maar rond die tijd is het geweest) en werd de beste van Nederland. Hij mocht toen naar de wereld Olympiade, ergens in het Zuidoosten, niet Korea, maar een land, dat niet veel in de belangstelling staat. Een klein dorpje, waar de besten van niet heel de wereld, maar toch een deel van de wereld tegen elkaar streed. Reis vergoed, hotelletje en verdere onkosten. Hij werd uiteindelijk 3de.
Een paar jaar later ging ’t hem niet zo goed af tijdens de Scheikunde Olympiade: 7de. Niet, dat hij geen antwoord op de opdrachten had, maar de technische kant speelde hem parten. Tijdens de proefjes geen handschoenen dragen bijvoorbeeld, wat hij op school niet geleerd had. De internationale standaard van onderwijs speelde hem parten.
Als docent wiskunde vroeg ik hem, hoe hij het had ervaren om 3de tijdens de internationale Wiskunde Olympiade te worden. Hij antwoordde: “Ach, de Chinezen deden niet mee. Anders had ik helemaal geen kans gehad”.
