Risicomanagement

Neerlands veiligheidsdienst AIVD heeft de afgelopen dagen met succes de politiek ervan te weten overtuigen dat ze niet moeten bezuinigen, maar juist nog veel meer geld moeten uitgeven om het land veilig te houden. De Syrië-gangers met bijbehorende mogelijke bedreigingen blijken een geschenk uit de hemel. Er bestaat een grote kans de geplande kortingen op het budget niet doorgaan. Zelfs de SP vindt het onverantwoord verder te bezuinigen op de veiligheidsdienst omdat de risico’s met Syrië-gangers aantonen dat bezuinigen op nationale veiligheid onverantwoord is, volgens partijleider Roemer in een radio-interview op de vroege maandagochtend. Het heeft dus blijkbaar zin om zoveel en zo vaak mogelijk liefst gruwelijke beelden van moord te verspreiden over toestanden elders in de wereld die pas relevant zijn als wij er ook hier te lande iets van merken. Voor een deel van het publiek aanleiding om aan het begin van de Ramadan met dit materiaal eens gezellig Nederlandse moslims te gaan pesten.

Voor de komst van sociale media werden vrijwel alle afbeeldingen en video’s door en van terroristische islamitische organisaties verspreid door de SITE Intelligence group, een Amerikaans-Israëlisch commercieel bedrijf in Washington DC. Dankzij hun wereldwijde distributie, een abonnement kost een kleine 3000 dollar per jaar, weten zelfs de meest obscure war lords en normaliter volstrekt religieuze fanatici wereldwijde aandacht te veroveren. Met enige regelmaat verschijnt er een ‘ontdekte’ bedreiging die dan met veel enthousiasme door hongerige journalisten wordt verwerkt tot ‘nieuws‘. Heel soms wordt de bron van het ‘nieuws’ vermeld, maar vaak blijft het bij een vage verwijzing naar een anonieme ‘deskundige’. Het rondpompen van media van terroristische organisaties is big business en tenslotte is er bij het publiek een enorme vraag naar beleving als je uit principe een hekel hebt aan je andersgezinde of anders gekleurde buren. Nieuws als in dat wat men graag wil horen. Per slot van rekening is tegenwoordig de kans weer groot dat een familielid in de beveiligingsindustrie werkt.

GroenLinks kamerlid Linda Voortman werd afgelopen week door fractievoorzitter Bram van Ojik geschorst omdat ze de kandidatenlijst voor de volgens Nationale Ombudsman zou hebben gelekt. Zijzelf ontkent dat ze het lek is geweest; de journalisten die met ‘het nieuws’ kwamen beroepen zich natuurlijk op geheimhouding. De lijst lag weliswaar drie weken ter inzage in de Tweede Kamer en er is geen enkel bewijs, het is natuurlijk het soort ‘nieuws’ waar GeenStijl en The Post Online op zitten te wachten. Als klap op de vuurpijl eisen Jos van Rey (ex-VVD) en Ricardo Offermans (VVD), waartegen al jaren een strafrechtelijk onderzoek loopt vanwege een boekenkast vol fraude en corruptie, met het idee om een strafrechtelijke procedure te starten tegen Voortman. Dat werd ingegeven door de gedachte dat als wij worden vervolgd voor het lekken van vertrouwelijke informatie, dan moet zij ook worden vervolgd. Een volstrekt integer persoon die de kap van een boom tegenhoudt is volksvijand nummer één.

Het is een principe dat steeds vaker wordt toegepast, met veel advocaten en journalisten die hierin brood zien. Het idee van vergelding als compensatie wordt ook met succes in de politiek toegepast. Zo vindt er momenteel een reeks parlementaire hoorzittingen plaats naar woningcorporaties waar miljarden verdwenen met een gokje hier en daar onder voorzitterschap van oud-PVV’er en voormalig Deloitte en Touche fiscalist Ronald van Vliet. Woningcorporaties werden de afgelopen decennia in rap tempo geprivatiseerd, want de markt zou het beter doen dan de overheid. Handel dus voor bedrijven als Deloitte en Touche, KPMG en andere adviesorganisaties die weten hoe je lucratief veel leegstand kunt bouwen, middels allerlei mooie constructies belasting kunt ontwijken en het uitgeven van belachelijk geld kunt verbloemen. Er vallen hier en daar wat koppen en er verandert weinig; dat is de voorspelbare uitkomst van de hoorzittingen. Je zult nou nooit eens een oproep horen waarin geëist wordt afstand te nemen van corruptie.

De overheid had toezicht moeten houden, maar heeft dit niet gedaan, net zoals ze hebben verzaakt bij de Syriëgangers en de procedure rondom de benoeming van Nationale Ombudsman. Het gevolg van de affaires van de afgelopen weken en maanden is niet een beter, verscherpt toezicht en orde op zaken stellen, maar nog meer speelruimte voor populisten, speculanten, vastgoedjongens en projectontwikkelaars. Zie je wel, de overheid kan dit niet dus kun je zulke zaken beter overlaten aan de markt. Nog meer miljarden voor niet-werkende ICT-systemen. Ziekenhuizen mogen van Schippers aan winstuitkering doen, banken dreigen hun winstgevende fiscale constructies naar het buitenland te verplaatsen. De nieuwe baas van VNO-NCW kon over de volle breedte in de media roepen dat de politiek niet deugt en werknemers zelf maar het belastingdeel van de werkgever moesten betalen. De Rabobank investeert 4 miljard in megastallen in landen waar dierenrechten gezien worden als overbodige luxe en de grote banken verhogen met gemiddeld 15% de salarissen om het verlies aan bonussen te compenseren.

Daar sta je dan als overheid met je ‘dag die je wist dat zou komen’, het gevolg van het jarenlang ontregelen onder het mom van meer vrijheid en het uithollen van de democratische rechtsstaat onder het mom van minder regeldruk en ‘zelf de broek ophouden’. Gelukkig heeft het grote publiek tussen de oranjegekte en de dagelijkse strijd tegen de onderdrukking door een paar herkenbare vijanden via gruwelijke beelden van ergens ver weg om met iets heel anders bezig te kunnen zijn dan de sores om je heen. En natuurlijk Linda Voortman als genoegdoening voor de debacle rond de lobbyist Guido van Woerkom die toch een volstrekt ongeschikte Nationale Ombudsman bleek te zijn. Voor iedere bejaarde die goede zorg ontzegd werd is er ondertussen een asielzoeker waarop je kunt schelden. De AIVD kan weer een paar jaar verder met afluisteren, banken kunnen weer ongebreideld speculeren en nog meer publiek eigendom en instellingen worden voor een habbekrats verkocht aan speculanten om de financiële nood te lenigen. En commissariaten-verzamelaar Hans de Boer vertelt dat wanneer werknemers straks zelf belasting moeten afdragen ze een betere keuze zullen maken in het stemhokje. ‘Verfrissend’ wordt er van alle kanten geroepen. De juichpakken zijn niet aan te slepen; het Nederlandse voetbalelftal is ondanks alle terreur, manipulatie en corruptie weer een ronde verder.