Hedwig and the Angry Inch is een rockmusical geschreven door John Cameron Mitchell, met muziek van Stephen Trask. Na een tijdlang off-Broadway te hebben gespeeld werd het stuk verfilmd, met Mitchell in de hoofdrol, maar daarnaast is het wereldwijd nog steeds populair voor op de theaterplanken. Het is een zeer persoonlijk stuk wat Mitchell betreft. (Zo is hij bv. zelf een zoon van een Amerikaanse soldaat die in Berlijn gelegerd was.)
Het verhaal is eigenlijk één lange monoloog van Hedwig, die aan het publiek vertelt welke wederwaardigheden haar op die plek gebracht hebben. Ze wordt geboren in Oost-Berlijn als Hansel Schmidt, een androgyne jongen met een fascinatie voor het scheppingsverhaal dat ons via Plato is overgeleverd, dat verhaalt dat er oorspronkelijk niet twee, maar drie seksen of geslachten waren (‘The Origin of Love’). Dan komt er een Amerikaanse soldaat op de proppen die wel met Hansel wil trouwen, maar dan moet hij zich eerst om laten bouwen tot vrouw. Die operatie mislukt echter (vandaar de ‘Angry Inch’). Ze mag wel mee naar Amerika, maar op de huwelijksdag – nota bene de dag waarop De Muur valt – laat haar sergeant haar ook nog eens zitten voor een man.
Hedwig, inmiddels van de weeromstuit tot een tamelijk flamboyant type getransformeerd, raakt kort daarop verliefd op de jonge en verlegen Tommy, door haar ‘Tommy Gnosis’ gedoopt – en hij op haar. Tommy neemt echter van schrik de benen wanneer hij ontdekt dat zij geen echte vrouw is – en maakt vervolgens furore met de door Hedwig geschreven liedjes, terwijl zij hem furieus op de hielen zit. Intussen reageert ze haar frustraties af op haar nieuwe vlam Yitzhak, de gitarist van de band. (Zo mag Yitzhak, “een joodse dragqueen uit Zagreb”, van haar geen vrouwenkleren meer dragen.)
Enfin, het komt allemaal toch nog wel goed, op een bepaalde manier, al zou je het nou ook weer geen happy end kunnen noemen. ‘Hedwig’ is echt zo’n film om meerdere malen te gaan kijken: de eerste keer laat je het ‘Rocky Horror’-achtige spektakel gewoon over je heen komen en een volgende keer ga je als vanzelf wat meer op de (politieke en aanverwante) symboliek zitten letten. Het schijnt trouwens dat er een vervolg in de maak is.
The Origin of Love (scène uit de film, gezongen door Mitchell in de rol van Hedwig):
Intieme live-versie door John Cameron Mitchell (als zichzelf) in een platenzaak in Hollywood:
The Origin of Love
When the earth was still flat
And the clouds made of fire
And mountains stretched up to the sky,
Sometimes higher
Folks roamed the earth
Like big rolling kegs
They had two sets of arms
They had two sets of legs
They had two faces peering
Out of one giant head
So they could watch all around them
As they talked; while they read.
And they never knew nothing of love
It was before the origin of love
The origin of love
And there were three sexes then
One that looked like two men
Glued up back to back
Called the children of the sun
And similar in shape and girth
Were the children of the earth.
They looked like two girls
Rolled up in one
And the children of the moon
Were like a fork shoved on a spoon
They were part sun, part earth
Part daughter, part son
The origin of love
Now the gods grew quite scared
Of our strength and defiance
And Thor said,
“I’m gonna kill them all
With my hammer,
Like I killed the giants”
But Zeus said, “No, you better let me
Use my lightening like scissors
Like I cut the legs off the whales
And dinosaurs into lizards”
Then he grabbed up some bolts
And he let out a laugh
Said, “I’ll split them right down the middle
Gonna cut them right up in half”
And then storm clouds gathered above
Into great balls of fire
And then fire shot down
From the sky in bolts
Like shining blades
Of a knife.
And it ripped
Right through the flesh
Of the children of the sun
And the moon
And the earth.
And some Indian god
Sewed the wound up into a hole
Pulled it round to our belly
To remind us of the price we pay
And Osiris and the gods of the Nile
Gathered up a big storm
To blow a hurricane
To scatter us away
In a flood of wind and rain
And a sea of tidal waves
To wash us all away
And if we don’t behave
They’ll cut us down again
And we’ll be hopping round on one foot
And looking through one eye….
Last time I saw you
We had just split in two
You were looking at me
I was looking at you
You had a way so familiar
But I could not recognize
Cause you had blood on your face
I had blood in my eye
But I could swear by your expression
That the pain down in your soul
Was the same as the one down in mine.
That’s the pain
That cuts a straight line
Down through the heart
We call it love
So we wrapped our arms around each other
Trying to shove ourselves back together
We were making love
Making love
It was a cold dark evening
Such a long time ago
When by the mighty hand of Jove
It was the sad story
How we became
Lonely two-legged creatures
It’s the story of
The origin of love
That’s the origin of love.
