Ik had een heel saai leven op de middelbare school en zocht andere werelden om in weg te zinken, en bands als Genesis boden die mogelijkheid, met hun verhalende nummers. Rond mijn 14e werd ik dan ook door het Genesisvirus aangestoken, en het gaat vrees ik nooit meer weg. Ik kan er nog steeds, van tijd tot tijd, met veel plezier naar luisteren.De eerste twee albums die ik luisterde waren pre- en post-Peter Gabriel; Nursery Cryme en Trick of the Tail.
Later leerde ik ook alle andere albums kennen. Vooral in het Peter Gabrieltijdperk klonk nog niet alles geluidstechnisch even goed, en ook waren ze zelf nog lerende. Het waren immers slechts twintigers, die opmerkelijk complexe muziek componeerden die soms tegen de grenzen van hun technische kunnen aanliep. Ik vind het om te beginnen al moeilijk te begrijpen hoe dergelijke jonge bands (ook Yes en King Crimson) in die – analoge, met beperkte correctiemogelijkheden – tijd dergelijk complexe muziek zo goed opgenomen kregen.
Tegen de tijd van hun vijfde studio-album, Selling England By The Pound, was dat probleem wel opgelost. De titel is een frase uit het openingsnummer Dancing With The Moonlit Knight, dat niet altijd in de lijst van Genesisklassiekers voorkomt, maar evengoed een van hun allerbeste composities is naar mijn mening. Ik zag na het schrijven van dit artikel dat ik die titel verkeerd gespeld had, namelijk met het woord “night” in plaats van “knight”. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik daardoor, 45 jaar na dato, pas nu de woordspeling begrijp…
Nu zitten die oude teksten van Genesis (vooral die van Peter Gabriel) vol met woordspelingen en zijn ook nogal symbolisch geaard, wat toch al niet mijn sterke punt is bij tekstanalyse. Maar soms refereren ze ook aan typisch Engelse dingen, en als je die niet kent zul je zoiets nooit begrijpen. Zo kwam ik er pas een paar jaar geleden achter dat Green Shield stamps koopzegels waren. Als je dat niet weet begrijp je een zin als “Knights of the Green Shield stamp and shout” natuurlijk nooit (toevallig weet ik dan weer wel dat Wimpy een Engelse variant van McDonalds was, die ook in Nederland korte tijd aanwezig was in de jaren zeventig. Maar “wimpey” betekent dan weer iets als zwak of laf). Het lied lijkt over de consumptiemaatschappij en de teloorgang van Engeland in het algemeen te gaan, maar vraag me niet elke zin te analyseren. Ik luisterde altijd vooral naar de muziek.
Vooral ook Peter Gabriel lijkt tegen die tijd ontdekt te hebben hoe zijn unieke stem goed te gebruiken, getuige alleen al de a capella opening van dit nummer.
Er zijn weinig tot geen goede live-opnamen van Genesis uit die periode, maar Steve Hackett heeft ze prachtig gereconstrueerd met zijn Genesis Revisited project. Een fantastische band met een zeer overtuigende zanger, Nad Sylvan, voor Peter Gabriels vocalen. Het is geen 1-op-1 kopie van het vroegere werk, getuige de geniale vondst van een sopraansaxofonist die vaak keyboardpartijen speelt, maar bevat ook geen verstorende nieuwigheden.
Een deel van de gitaarsolo op het titelnummer van Nursery Cryme was de eerste solo die ik op elektrische gitaar uitzocht, en later heb ik dat natuurlijk ook met andere Genesisgitaarpartijen geprobeerd. Mede daarom is het ook mooi om een van mijn eerste gitaaridolen nu die nummers live te zien spelen:
“Can you tell me where my country lies?”
Said the unifaun to his true love’s eyes
“It lies with me!” cried the Queen of Maybe
For her merchandise, he traded in his prize
“Paper late!” cried a voice in the crowd
“Old man dies!” The note he left was signed ‘Old Father Thames’
It seems he’s drowned
Selling England by the pound
Citizens of hope & glory,
Time goes by, it’s the time of your life
Easy now, sit you down
Chewing through your Wimpey dreams,
They eat without a sound
Digesting England by the pound
Young man says “you are what you eat” eat well
Old man says “you are what you wear” wear well
You know what you are, you don’t give a damn
Bursting your belt that is your homemade sham
The Captain leads his dance right on through the night
Join the dance
Follow on! Till the Grail sun sets in the mould
Follow on! Till the gold is cold
Dancing out with the moonlit knight,
Knights of the Green Shield stamp and shout
There’s a fat old lady outside the saloon
Laying out the credit cards she plays fortune
The deck is uneven right from the start
And all of their hands are playing apart
Captain leads his dance right on through the night
Join the dance
Follow on! A round table talking down we go
You’re the show
Off we go with, you play the hobbyhorse,
I’ll play the fool
We’ll tease the bull
Ringing round & loud, loud & round
Follow on! With a twist of the world we go
Follow on! Till the gold is cold
Dancing out with the moonlit knight,
Knights of the Green Shield stamp and shout
(Uitgelichte afbeelding: Steve Hackett in videostill)
