In augustus 2011 schoten Britse politieagenten Mark Duggan, een 29-jarige zwarte man, dood. Het gebeurde in Tottenham, Londen. Woede over dit politiegeweld ontlaadde zich in rellen. Frustratie over armoede en uitzichtloosheid in arme wijken in een reeks Britse steden voegde zich bij de woede, hetgeen de reikwijdte van de rellen vergrootte. Dat de rellen weinig doelgericht waren, en vooral later ook mensen dupeerden die nauwelijks rijker waren dan de rellende mensen zelf, doet niets af aan de kern: de rellen waren een explosie van rechtmatige woede. Een uitspraak over het doodschieten van Duggan probeert de rechtmatigheid van die woede te ondergraven voor zover die in het dodelijke politiegeweld haar oorzaak vond.
Een onderzoeksjury heeft zich namelijk gebogen over de gebeurtenis, en noemt het doodschieten van Duggan “niet onrechtmatig”, in de woorden van de NRC. Het was “wettige”doodslag, in de formulering van de BBC. De NRC spreekt van “eerherstel voor de Londense politie”. Voor dit oordeel is minder dan geen valide reden, en bovendien is mij van enige ‘eer’ van de Londense politie die ‘hersteld’ zou kunnen worden, erg weinig bekend. Voor nieuwe woede-uitbarstingen tegen die politie is intussen reden te meer.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via: Ravotr
Staatsgeweld met mogelijke dodelijk afloop is langzaam de norm onder de neoliberale bewindvoering geworden.
Paar jaren geleden was ook de jongen Mendes in de Londense metro door agenten doodgeschoten, allemaal omdat ze over hem “een verdenking” hadden. Toen de jongen, te laat voor zijn werk, naar de metrostation rende werd hij door agenten in de metro achterhaald en geliquideerd.
Toen hebben ze geen pistool achteraf op scène gegooid maar wel achteraf “verteld” dat hij op een “observatielijst” stond.
De Rechtstaat is een strohuis geworden.