Omdat één enkele vrouw jaren geleden op de televisie gezegd heeft dat zij Black Lives Matter heeft opgericht en dat zij “getrainde marxiste” is weet de ultrarechtse meute het nu zeker: Black Lives Matter is een marxistisch complot.
Dezer dagen kan men dan niet meer verkondigen dat de Lange Arm van Moskou er achter zit, al wordt die dan wel in allerlei andere verbanden “waargenomen”.
Heeft het zin uit te leggen wat marxisme eigenlijk is? Waarom heeft het de plaats ingenomen van “communisme” of “socialisme” als boemanterm? Eigenlijk is het ook heel raar jezelf “getraind marxist(e)” te noemen, het is de vraag of trotskistische organisaties dit toejuichen. De interpretatie van ultrarechts verwijst hoogstwaarschijnlijk naar andere Complotten, of beter: Protocollen.
Er is niet zoiets als marxistische tactiek en nauwelijks iets wat men marxistische organisatie kan noemen. De omcirkelde aatjes duiken wel op veel plaatsen op, maar anarchisten spelen geen hoofdrol in de wereldwijde beweging tegen racisme van nu. De protesten hebben wel een anarchistisch karakter.
Of degenen die er aan deelnemen dit beseffen of (achteraf) bedenken is eigenlijk niet terzake.
Anarchist Agency geeft op DIYCulture een handzame inleiding over dit anarchistisch karakter.
Zoals altijd: anarchie is te belangrijk om haar aan anarchisten over te laten. – AJvdK
Anarchie betekent niet chaos en wanorde, evenmin is het een witte, westerse, door mannen overheerste ideologie. Het is een geest en ethiek die een geschiedenis van verscheidene eeuwen kent, verspreid over zes continenten en in de kern is het een politiek van solidariteit. Het inheemse anarchistische collectief Indigenous Action en anderen hebben beklemtoond dat moderne bewegingen “medeplichtigen, niet bondgenoten” nodig hebben. Mensen die toegewijd zijn aan het delen van risico’s en het gezamenlijk voeren van directe actie, gemotiveerd door een streven naar collectieve bevrijding liever dan schuld, plicht of prestige. De Justice for George Floyd protestacties hebben de effectiviteit van multiraciale, gedecentraliseerde initiatieven van onderop aangetoond. Anarchisten staan er op dat iedereen een rol speelt in het proces van bevrijding, gedreven door een horizontaal, inclusief ethos dat politiegeweld en iedere andere vorm van staatsdwang verwerpt. Anarchisten kunnen geen hoofdrol opeisen in de krachtige weerstand die we bij deze opstand zien. Het is groter dan welke enkele demografie of ideologie ook. Maar anarchisten dragen hun ervaring bij met verzetstactieken en steuninfrastructuur die voor iedereen die het nodig heeft beschikbaar zijn. En ideeën*) van een wereld waarin de instellingen die George Floyd en zoveel anderen hebben vermoord niet zouden bestaan. Anarchistische denkbeelden en benaderingen kunnen in deze protestacties volop waargenomen worden, toegepast door velen die in het geheel niet vertrouwd zijn met het anarchisme.
Sinds de politie van Minneapolis George Floyd wreedaardig vermoord heeft op 25 mei 2020 zijn overal in de VS en over de gehele wereld demonstraties losgebarsten. Miljoenen mensen zijn de straat opgegaan om gerechtigheid voor George Floyd en Breonna Taylor, en een eind aan politiegeweld en -terreur te eisen, waarbij de noodzaak het institutioneel racisme te beëindigen door een radicale omvorming van onze maatschappij. Binnen 24 uur nadat het protest was uitgebroken stelde de president van de Verenigde Staten dat anarchisten en antifascisten verantwoordelijk waren voor de onrust die in steden door het gehele land plaatsvond. Deze truc om anarchisten en “Antifa” de schuld te geven beoogt deze volksopstanden in diskrediet te brengen en de deelnemers te demoniseren en te isoleren. Maar de wijzen waarop de heersende orde bijna iedereen van ons in de steek laat zijn duidelijker dan ooit. Woede en protest hebben zich ver buiten elke bepaalde ideologie of groep verspreid. Terwijl tienduizenden de straten vullen van tientallen steden is het duidelijk dat anarchisten niet verantwoordelijk zijn voor het organiseren van deze demonstraties. De demonstraties en de onrust die ermee gepaard gaat vormen een organisch antwoord op een breedgevoelde noodzaak. Tegelijk evenwel belichaamt deze organische krachtige vloedgolf, gebaseerd op navolgbare tactieken die iedereen kan gebruiken, anarchistische modellen van maatschappelijke verandering. Veel van de praktijken en beginselen die ten grondslag liggen aan deze beweging zijn al lang pijlers van anarchistisch organisatie.
Leest u hier verder hoe de bewegingen geworteld zijn in anarchistische basisbeginselen. De uitgelichte afbeelding is aan dit stuk ontleend: beeld van Charlottesville, 2017.
*) De Engelse tekst heeft visions. Ik vind “visies” een wanvertaling die naar witte lappen papier en viltstift ruikt. “Visioenen” gaat wat ver voor velen die dit lezen, hoewel het gekozen woord “ideeën” er niet zo ver van afstaat.
