De schrijfster Joke Kaviaar, een pseudoniem uiteraard, is 22 januari van dit jaar [2014] tot vier maanden cel veroordeeld wegens het verspreiden van ‘opruiende teksten.’ In Nederland? Jawel, in Nederland. De zaak diende deze week in hoger beroep. Een zeer bescheiden groepje demonstranten, dat voor het rechtsgebouw deze ‘opruiende teksten’ tracht voor te lezen en te verspreiden, is met harde hand door de politie afgevoerd. In Nederland? Jawel, in Nederland. Het videootje staat op Internet.
Joke Kaviaar maakt zich terecht kwaad over het meedogenloze asielbeleid dat Nederland met name deze eeuw voert. Daarbij confronteert zij de lezer met een aantal onthutsende waarheden: tijdens ‘het heenzenden naar het land van herkomst’ vallen doden en gewonden en belanden getraumatiseerde vluchtelingen letterlijk op straat. De van staatswege georganiseerde jacht op illegalen en de benauwde uitvoering van het kinderpardon zorgen inmiddels voor flinke commotie rond het saneringskabinetje Rutte.
Strafbare feiten
Heeft Joke Kaviaar aangezet tot ‘opruiing’, is de vraag. Laten we het vonnis er even op naslaan:
‘De rechtbank ziet in deze teksten opruiingen tot het plegen van strafbare feiten jegens bijvoorbeeld (voormalig minister) Leers, of tot bijvoorbeeld vernieling, brandstichting en het plegen van aanslagen, gelet op de context en de afbeeldingen die bij de teksten zijn geplaatst. Die opruiingen zelf zijn strafbare feiten, omdat het agressieve element sterk overheerst. Er wordt namelijk serieus, met kracht opgeroepen tot het plegen van strafbare feiten. De teksten bevatten niet de stijlfiguren van politieke satire of sarcastische toonzetting of overdrijving. De humor of het relativeringsvermogen ontbreekt.‘
Ik ben geen jurist, maar ik meen te begrijpen dat Joke Kaviaar veroordeeld is voor een gebrek aan humor. Dus Fred Teeven kan ook voor de rechter gesleept? Of Geer en Goor, for that matter?
Zelfmoord Dormatov
Het is natuurlijk ook verrekte lastig om satirische terzijdes te plaatsen bij pak ‘m beet: de zelfmoord van de dissident Dormatov als gevolg van zijn naderende ‘heenzending’ naar Moedertje Rusland, waar de beulen van Poetin hun martelkamertjes al stonden aan te dweilen.
Een motie van wantrouwen aan het adres van Teeven haalt echter geen meerderheid, de moeder van Dormatov ontvangt een financieel douceurtje en het kritisch rapport van de Inspectie Veiligheid en Justitie over deze zaak (maart 2013) legt de verantwoordelijkheid niet alleen bij ‘onzorgvuldig handelen van betrokken functionarissen’ maar ook bij ‘systeemomissies’. Teeven grijpt deze laatste conclusie aan om ‘nog eens goed te kijken naar de geconstateerde systeemfouten.’ Je hoort de spindokters zoemen. Case closed.
Hardvochtig asielbeleid
Joke Kaviaar roept in haar stukken de betrokken functionarissen wel ter verantwoording. Maar ook politici, de media en jawel, de Nederlandse burger zelf. Vinden wij het eigenlijk wel gewenst dat complete gezinnen, op de vlucht voor armoede, honger en oorlog, letterlijk gekneveld een vliegtuig ingetrapt worden ‘naar het land van herkomst.’ Overdreven? Zoek op internet de degelijk gedocumenteerde stukken van deze activiste en vorm uw eigen oordeel. De dodenlijst is aanmerkelijk langer. De tragisch gecrepeerde Dormatov is geen incident. Geen systeemfoutje.
Welke parlementariër heeft de ballen om die dodelijke getallen boven water te halen? Of zitten we in Den Haag inderdaad met een generatie springplankpolitici op zoek naar een graaibaan in Fort Europa? Het elektronisch en paramilitair bewaakt Fort Europa, waar aan de grenzen vluchtelingen op zee verzuipen. Willen we dat? Ik niet. Ik vind het een onvoorstelbare schande. Zoals ik me kapot schaam voor de recente uitspraak van een Duitse rechter die besluit een ‘illegaal’ niet terug naar Nederland te sturen vanwege ons hardvochtige asielbeleid.
Hollandse opstand
Joke Kaviaar is uiteindelijk veroordeeld op de tekst van vier van haar stukken waar zij inderdaad oproept tot ‘een bezoekje’ aan voormalig minister van Integratie en Asiel Gerd Leers, een nieuwe generatie oproept ‘de fakkel van RaRa’ over te nemen en ‘een Hollandse opstand’ te ontketenen. Het valt de rechters aan te rekenen dat ze de onbedoelde humor van die laatste uitspraak niet op waarde weten te schatten. Een Hollandse opstand?
Het merendeel van onze bevolking, bestolen door banken, beroofd van sociale voorzieningen, belazerd door graaiende multinationals staat apathisch met een vlaggetje naar de nieuwe ‘koopmankoning’ te zwaaien, maakt zich op voor het naderende voetbalfestijn in het straatarme Brazilië of hangt voor de treurbuis waar Bekende Nederlanders volslagen wezenloos van een duikplank storten. Een opstand? In het land waar de giftige koppen van De Telegraaf en het stijve twittertje van Blonde Geert regeren? Ik denk het niet. En nu maar hopen dat de rechterlijke macht dit als satire beoordeelt, anders zit ik straks in het celletje naast Joke.
Hartstochtelijk tegengeluid
Persoonlijk voel ik me niet geroepen om Teeven, met voorsprong de Bul Super van dit zielloze kabinet, ‘een bezoekje’ te brengen. Maar een schepje Kaviaar? Een hartstochtelijk geformuleerd tegengeluid over de jacht op illegalen en de deportatie van uitgeprocedeerde asielzoekers? Dat kan Nederland wel gebruiken. Dat kan Nederland ook wel hebben. En op zijn merites beoordelen. Mijn Nederland wel, tenminste.
– Vrijwel ongewijzigd herhaald van Frontaal Naakt, 2014.
