De behoefte om in de buitenlandse politiek vooral “Atlantisch” – oftewel: onderhorig aan de Verenigde Staten – te doen van de achtereenvolgende kabinetten de laatste jaren kan niet uitwissen dat Nederland al sinds vele jaren inmiddels een economisch aanhangsel is van Duitsland. De Bondsrepubliek, het land dat je nu kortweg weer “Duitsland” mag noemen. Maar niet alleen de bondsrepubliek.
De economische politiek van ruimtelijke ordening en duidelijk maken hoe de verhoudingen zijn heeft gewerkt in 1940. Rotterdam is HET economisch knooppunt van Nederland, de doorvoerhaven naar Duitsland – de belangrijkste haven van Duitsland zelfs, beter gelegen dan Hamburg. Het is echt niet van vandaag of gisteren en zelfs niet van na 1940: Bismarck zei al in verband met de totstandkoming van het Duitse Rijk: Holland annektiert sich selbst. Met enorm dédain voor de eigenlijke naam van dat koninkrijkje met zijn interessante koloniën toe. In praktische zin heeft de aansluiting allang plaatsgevonden.
De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid heeft hierover in 1982 een rapport uitgebracht dat hier te lezen valt. Zoals meestal met die rapporten heeft het zittende regime in al zijn vormen hier ongeïnteressereerd GEEN kennis van genomen. Aardig: ik heb in werkgroepverband onderzoek gedaan naar de economische vervlechting van de toenmalige BRD en Nederland dat in het rapport verwerkt is. Daardoor weet ik van het bestaan af.
Het zou interessant zijn eens te bekijken hoe het er nu mee staat maar ik zie dit gezien de borstklopperige “Atlantische” houding van die o zo excellente universiteiten in Nederland niet gebeuren.
We moeten in gedachten houden dat de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal juist is opgericht om conflicten over streken met strategische industrie te voorkomen: het Roergebied, Saarland, Elzas-Lotharingen, Luxemburg, het tot twee keer toe onder de voet gelopen Wallonië en als toegift misschien het Nederlandse aanhangseltje genaamd Limburg met zijn kolenmijnen die schielijk gesloten dienden te worden. Die Gemeenschap is uit de hand gelopen, ja. Zij heeft ook nooit anderen dan D66-jongeren weten te inspireren, en men kan zich toch weinig treurigers voorstellen dan D66-jongeren…
In Nederland wordt “nationalisme” of patriottisme vereenzelvigd met de overal gangbare haat jegens moslims en het luidruchtig en steeds schriller vasthouden aan ingebeelde tradities als de zwarte knecht van een Grieks-Aziatische heilige die wordt geacht uit Spanje te komen. Nederland kan alleen geannexeerd worden, al dan niet uit zichzelf, bij Duitsland, met goedkeuring uit Washington. Dat het land zachtjes piepend ten onder gaat acht ik niet onmogelijk. Het is jammer, maar “we” kunnen het Platt (Nederduits) in Duitsland helpen door de sprekers m/v de standaardtaal te bieden die zij nu nog ontberen. Ieder nadeel heb zijn voordeel.
P.S. Wonderlijk genoeg was de CPN in zijn tijd het meest anti-Duits-nationalistisch gezind – een soort manifest dienaangaande is A.S. de Leeuw’s Het socialisme en de natie. Toen de Sowjet-Unie als lichtend voorbeeld was opgegeven, ergens begin jaren zestig, bleef dit nationalisme in pure vorm voortbestaan. Je zou het bijna gaan missen.
Pingback: Vazalstatus Nederland ontkend | Krapuul