Stikstofgevoelige natuur heeft het zwaar en staat op omvallen. Het goede nieuws is dat de stikstofneerslag iets lijkt te dalen en dat maatregelen om de natuur te herstellen aanslaan, in ieder geval tijdelijk. “Maar we zijn er nog lang niet”, zegt Staatsbosbeheer-ecoloog Allard van Leerdam.
Te veel stikstof in de bodem heeft twee schadelijke effecten: vermesting en verzuring. De eerste is de meest in het oog springende. Stikstof is een voedingsstof voor planten. En de planten die daar erg van houden groeien daarmee zo hard, dat zij andere, kwetsbaardere planten verdringen en overwoekeren. De tweede, verzuring, valt in eerste instantie minder op. Te veel stikstof in de bodem zorgt voor chemische reacties, waardoor essentiële voedingsstoffen als kalk en kalium verdwijnen. De bodem verzuurt en weekt giftige stoffen als aluminium los. Op de langere termijn heeft dit desastreuze effecten op het bodemleven en op alles wat er groeit en bloeit. Die langere termijn is – na decennia te veel stikstofneerslag – inmiddels bereikt. Vrijwel alle ecosystemen van voedselarme landschappen staan hierdoor onder druk: denk aan heiden, duinen en bloemrijke graslanden, maar ook aan waterecosystemen als vennen en meertjes.
– Lees verder bij de bron
- Uitgelichte afbeelding: Door Frank Vincentz – Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2513895
