Een groep Libiërs uit de zelfgeorganiseerde vluchtelingengroep Wij Zijn Hier, wil aandacht vragen voor hun situatie. Een deel van hen had een status en is deze kwijtgeraakt na de verkiezingen in Libië afgelopen zomer. Een ander deel heeft nooit een status gekregen. Dit terwijl hun land in brand staat en ze niet terug kunnen.
De groep is voornemens een demonstratie te organiseren en wil ook het publiek informeren over de situatie. In reactie op hun verzoek om assistentie bij het organiseren hiervan, schreef Pieter Smit onderstaande reactie. Pieter Smit is politicoloog en bouwde vluchtelingenkampen in Soedan, Somalië, Ethiopië, en nu bij Wij Zijn Hier in Amsterdam. De inhoud van zijn reactie is geverifieerd door een van de Libiërs.
Zo’n drie maanden geleden had Libië na keurig verlopen verkiezingen, een model-terugkeerland moeten worden.
Afgelopen weken echter, brak er in de hoofdstad oorlog uit tussen de vier nationale legers die Libië (dank zij verdeelde westerse steun) rijk is. Zware beschietingen in de hoofdstad, zelfs bombardementen door buitenlandse vliegtuigen. Daarop vluchtten bijna alle westerlingen, inclusief diplomaten, per auto naar Tunesië.
Het land valt nu uit elkaar; wat over blijft, is een monsterlijke schaduwstaat, schrijft de New York Times, gebaseerd op milities met oneindige voorraden wapens en munitie, en zonder enige moraal. Het meeste geweld lijkt plaats te vinden onderling tussen de verschillende legers die door het westen gesteund worden. Moslim-extremisten van rechts-conservatieve en van socialistische
snit wachten beiden tot de huidige vechtjassen zichzelf hebben opgebrand.
Daarna wordt Libië waarschijnlijk een soort Somalië. Maar dan met oneindig veel olie-dollars.
Libië was na de val van Khadaffi al een totaal rot-land geworden voor vrouwen en mensen met een donkere huidskleur. Binnenkort zal het geweld zich waarschijnlijk tegen iedereen keren die geen baard of sluier wil dragen.
Het Nederlandse asielbeleid rond Libië is simpel: Van zwarten wordt door Nederland simpelweg niet geloofd dat het Libiërs zijn. Mensen die iets met Khadaffi te maken hadden, werden afgewezen want kregen veelal het label ‘oorlogsmisdadiger’, zonder een spoor van bewijs. En de rest kreeg deels tijdelijk asiel. Tot de verkiezingen van deze zomer. Daarna zou alles goed komen. Stond in de planning. Dus kan volgens die zelfde planning nu iedereen terug naar het land waarvan niet alleen de luchthaven, maar ook alle democratisch organen aan puin zijn geschoten. Dus nu worden alle Libiërs in Nederland geklinkerd (op straat gezet).
Maar omdat het westen zelf de huidige dictatortjes aan de macht gebombardeerd en bewapend heeft, horen we hier allemaal erg weinig over.
Goed dat onze Libiërs zich laten horen.
Steun die lui !!!
Meer informatie over vluchtelingen in Nederland zonder status en zonder terugkeer perspectief: Facebook Wij Zijn Hier.
Alarmerend verhaal.
Maar het zou overtuigender zijn wanneer bijvoorbeeld wordt verteld welke fracties elkaar in Libië bevechten en door wie ze gesteund worden, of daarover links geeft.
Het is te ingewikkeld om structuren die niet bij ons Westers denken (Masters – slaven) passen goed uit te leggen.
De makkelijkste uitleg is – wij tegen zij.
Daarom bouwen we steeds een muur om Europa heen.
Voor de rest we gaan ze zeker bombarderen.
Reactie aan Tijlvandam: Dat zou zeker interessant zijn (en ook gecompliceerd), maar is niet de strekking van dit blog. De Vluchtelingengroep zonder status ‘Wij Zijn Hier’ is in Nederland. We richten ons in dit artikel op het feit dat zij hier zijn en niet terug kunnen, maar toch op straat worden gezet. Voor meer achtergrond over de partijen in Libie, zie bijvoorbeeld dit artikel van 1 september in The New York Times: http://www.nytimes.com/2014/09/02/world/africa/militias-seize-control-of-libyan-capital.html.