Tot de laatste druppel

U heeft vast wel eens gekeken naar een western waar een pittoresk, verlaten goudmijnstadje voorkomt. Met tubleweed en zo, mondharmonica. Clint Eastwood. Wat leuk. Destijds het resultaat van ongebreidelde hebzucht.

De goudprijs kakt in. Daarmee kakken ook de gigantische goudmijnen in. Ze maken geen winst meer en eindigen als grote gaten woestijnlandschap waar de honden nog geen brood van lusten. Het resultaat van ongebreidelde hebzucht.

In Alberta, Canada is men druk met teerzanden. Daar wordt olie gewonnen. Omdat olie duur genoeg is om aldaar met winst gewonnen te kunnen worden. Of de olieprijs inkakt of niet, uiteindelijk zullen de teerzanden opraken. Rest Alberta grote gaten met restproducten van teer waarvan de honden geen brood van lusten. Het resultaat van ongebreidelde hebzucht.

Maar er valt nog meer te halen uit moedertje aarde. En dat is schaliegas. En daarvoor hebben we carcinogene benzeen en formaldehyde voor nodig. Hoewel, als er iets fout gaat met het fracken is je grond- of oppervlaktewater naar de kloten en onherstelbaar vervuild.

Kill_the_pollution_by_Mon0Lith En dan heb ik het nog niet eens gehad over de regenwouden die worden opgeruimd, het Japanse gedoe met lekkende nucleaire installaties, lekkages met diepzeeboringen en mammoettankers die, om welke reden dan ook, de eindstreep niet halen.

Maar dat moet je er voor over hebben als je geld wilt verdienen, want het is zoals Gordon Gekko zei: Greed is good. Tot het laatste restje Roundop verbruikt is. En de aarde een grote woestenij is geworden. Volledig uitgeperst is. En dat we kunnen zeggen dat het lekker was: tot de laatste druppel.

1 gedachte over “Tot de laatste druppel”

Reacties zijn gesloten.