“Jeroen, we zullen je missen”

..twiet Lodewijk Asscher, van wie je je kunt afvragen waarom hij nog wel doorgaat bij de PvdA.
Missen. Zoals je kiespijn mist. En je voelt de baan in de bankwereld al aankomen als iemand zegt

Het is nooit af en dat maakt het bepalen van het moment van vertrek zo moeilijk. De afweging weer op de lijst te gaan staan was deze keer moeilijker dan ooit. Mijn naasten hebben ook aandacht nodig, meer dan ik ze de afgelopen jaren heb kunnen geven. Loyaliteit aan mijn partij en de plicht die ik voelde om in de campagne ook verantwoording af te leggen over de gemaakte keuzes in de afgelopen jaren, gaven de doorslag.

De verkiezingsuitslag van 15 maart heeft uiteindelijk toch het moment van vertrek bepaald. De Partij van de Arbeid, mijn partij, moet verder en heeft daarvoor negen kanonnen nodig. Ik ben nu tot de conclusie gekomen dat ik in deze rol, in deze fase, die vuurkracht niet heb.

Voorzitter, ik verlaat nu de Kamer.

… dat zijn naasten aandacht nodig hebben.
Een vijfde plaats op de lijst was te min, dat moest de derde worden.
Bron.

Altijd aardig op de dag waarop we kunnen vernemen dat de Europese Centrale Bank op het leegzuigen van Griekenland heeft gespeculeerd en gewonnen.