Bij “inner city” heb ik mij altijd zoiets als een binnenstad voorgesteld. Mijn kennismaking met de VS vond plaats in New York NY, en dit fenomeen is als het ware één grote binnenstad. Maar New York is nu net niet de VS.
Waar ik mij nu bevind voelt het voor mij als buiten aan. Eekhoorns springen rond in de bomen, een enorm koor vogels begroet de dageraad voordat deze begonnen is, vleermuizen fladderen tussen rijkelijk aanwezige bomen.
En ik zit op een veranda schuilend voor de hete zon bij te lezen. Howard Zinn bijvoorbeeld – en verbaas mij over hoe weinig er eigenlijk anders is, als je het verhaal leest over hoe er een oorlog tegen Vietnam bijeengerommeld is en dit vergelijkt met Afghanistan, Irak en dezer dagen Iran. Toch is Zinn tot het einde toe optimistisch gebleven: niet vanwege het regime, maar vanwege het verzet ertegen, dat altijd leeft, ook als men het niet spectaculair merkt. Daar houd ik het dan maar bij.
Mijn lief rijdt auto hier, iets wat zij in Nederland nooit doet. Hoe kan dit land in ’s hemelsnaam voor het belangrijkste Westerse Industrieland doorgaan? De wegen zitten overal vol gaten, waar degenen die het wegdek kennen routineus voor uitwijken. Zij kent de weg uiteraard niet. Deze staat heeft volop geld over voor oorlog maar niet voor het “eigen” wegennet?!
En hoe kan het dat een buurt die mij herinnert aan lommerrijke en rijke dorpen in Nederland – losstaande huizen met enorme tuinen – “inner city” is? Het wordt blijkbaar onthuld door de huidskleur van de meeste bewoners. Die kleur verraadt binnenstedelijkheid. De schaarse witte bewoners spreken Spaans. Het viaduct aan het eind van de straat heet openluchtapotheek – ’s avonds en ’s nachts worden er de deals gesloten. Mijn lief moet mij zelf herinneren aan de Pillenbrug, om de hoek bij het huis waar ik uitgesmeten ben – maar dat is zo hartje stad als hartje stad kan zijn. En het dealen in het openbaar was geleidelijk opgehouden in Amsterdam – althans op dat punt.
Degenen die het huis instandhouden waar wij verblijven doen onder andere huiswerklessen voor schoolkinderen in de buurt – praktisch anarchisme zoals je het in Nederland niet zult meemaken. Een op de tien jongeren haalt “general education”, wat in Nederland vroeger de ULO heette en nu wellicht overeenkomt met de MAVO. De rest gaat geluidloos de drugsscene in.
Dit is geen leven. En dat in zo’n mooie omgeving…
Tot later (het is al opmerkelijk dat ik dit heb kunnen schrijven tussendoor).
http://www.youtube.com/watch?v=1tOpwgrqshU
Dat soort situaties als je schetst is gewoon City hoor , niet noodzakelijk “inner city ” Ook kleine plaatsjes in de USA zowel als in Nederland hebben dat soort wijkjes / wijken … plaatsen als North Adams / Pitsfield in het luxe Massachusetts zo’n , 80.000 inwoners en een arme “loser “wijk , waar de plaatselijke jeugd hun drugs haalt ..
Raadsels time and place don.t match? Laat the haters aller tijden hun gang gaan and leave the hustlers met rust ……
Als het mag onder de tributen voor Marvin Gay,. onvoorstelbare biografie., doorbraken in lage landen oostende om door het pistool dat je aan je vader gegeven hebt, afgeknald te worden :
http://www.youtube.com/watch?v=FrkEDe6Ljqs
Las pal daaronder : Let’s all welcome Donna Summer to the nightshift!
Wat mij betreft Sure!
Mooi geschreven en kom snel veilig terug.