Mooi stuk over de huidige domheid in de Nederlandse samenleving. Idols en X-factor en weet ik wat al nog meer bepaalt meer het leven dan een verkiezing voor een kabinet, dat is een ‘ver van onze bed show’. Mede doordat men dan geen menu van 1 minuut activiteiten krijgt voorgeschoteld en men dan maar af gaat op die leuke en gevatte oneliners van de een of op die verschrikkelijke oneliners van de ander die dan toch maar mooi zegt wat ‘wij’ denken (om vervolgens alles wat hij heeft gezegd weer in te trekken als hij mee mag doen in de macht).
Maar laten we vooral het onderstaande niet uit het oog verliezen, weinig leiders zijn er echt voor de mensen, het gros zijn egotrippers die er alleen voor een iemand zitten: ZICHZELF!
In vele maatschappijen heeft de gewelddadige leider bepaling plaatsgemaakt voor verkiezingen. Hierdoor heeft een potentiële leider andere capaciteiten nodig. Met uitzondering van enig charisma en verbale overtuigingskracht, blijven oude voorwaarden als onverschrokkenheid, egoïsme en strategisch inzicht nog steeds belangrijk. Geen leider kan vertouwen op onvoorwaardelijke ondersteuning, er zijn altijd anderen die zijn plaats willen innemen. Talent en vakmanschap zijn slechts minieme voorwaarden in de race naar de top.
