Hoogleraar politicologie, dat word je als je genezen bent van “links”

…lidmaatschap van de Pijfnarbijt kan ook helpen en niet al te eenvoudige afkomst eveneens.

Stijlbloempjes van Jean Tillie, hoogleraar politicologie aan de Universiteit van Amsterdam, geplukt uit Het Parool:

– Politici heulen met radicalen?
‘Ik mag het zeggen, want ik was vroeger een radicale anarchist. En radicalisme mag hè, in een democratie. Het is nog geen extremisme. Maar in radicalisme schuilen potentiële gevaren.
(….)
‘Radicalisme kan in zichzelf iets vernieuwends hebben, maar er zitten autoritaire verschijnselen in, ook al zeggen de betrokkenen dat ze zo ontzettend democratisch zijn. Ik heb nergens zulke autoritaire mensen gezien als bij de anarchisten.’
(….)
– Hoe ging dat in uw tijd?
‘Ik ben acht jaar kraker en anarchist geweest. Ik deed mee aan de kroningsrellen. Op mijn 24ste ben ik ermee gestopt. Ik ben nu 54, dus ik heb er dertig jaar over kunnen nadenken. Dit is mijn conclusie: het linkse radicalisme is hetzelfde als het rechtse radicalisme is hetzelfde als het moslimradicalisme.
(….)
– U schuwde geweld ook niet. Waarom bent u zelf gestopt als activist?
‘Ik werd vader. Maar een paar jaar daarvoor was er een ander incident. We waren op een feest in kraakpand De Groote Keijser, en er waren ook aanhangers van Janmaat, die net een zetel in de Kamer had gehaald. Die vierden dat door een zwarte vriend van mij in elkaar te slaan. Het werd een enorme matpartij en toen was ik bijna dood: ik kreeg een ijzeren staaf in mijn gezicht. Toen ik hersteld was en terugkwam in de beweging, werd daar gereageerd alsof ik zeurde. Ik was gewoon een slachtoffer van de internationale strijd. Bij elke activistenbeweging gaat de romantiek eraf.’

Dit is wat wij noemen een Keesjemaduraatje. De held van “de kroningsrellen” spelen en vervolgens zeggen dat zullie (“en daar heb ik zellef bij gehoord hè”) net zoiets als “moslimradicalen” zijn.
Kijk, dit is het gezicht van la trahison des clercs. Meer hierover later.