Het vergt duiken in de krochten van de denkwereld van iemand uit de kringen van Cliteur, Kinneging enzomeer: Bart Jan Spruit, zich schrijvende als Spruyt, dat staat interessanter.
Ik vrees dat het nodig is om te weten hoe de vijanden van democratie en mensenrechten er bij staan:
Globalisering en kosmopolitisme (wat dat dan ook is) hebben niet veel meer te bieden dan „de leegte van een nietszeggende wereldgemeenschap.” Mensen hebben terecht het gevoel dat hun iets wordt afgenomen. En het wordt alleen maar erger wanneer de hoogmoedige profiteurs hen dan wegzetten als losers die niet mee kunnen komen en daarom vol ressentiment zitten.
Deze constatering leidt (…) bij ds. Dekker [schrijver van een boek getiteld Dit broze bestaan – vdK] tot een positieve waardering van het platteland en het dorp ten opzichte van de stad, tot liefde voor het landschap (”bodem en bloed”), voor volk en gemeenschap, voor de Nederlandse Hervormde Kerk als volkskerk (wat de PKN als ”het construct van 2004” helaas niet meer wil zijn), tot een pleidooi voor de menselijke maat en tot een positieve waardering van het cultuurchristendom.
Cultuurchristenen zijn mensen die christelijk denken zonder zelf (nog) christelijk te zijn. Ze kennen en waarderen onze tradities en verdedigen die tegen de snode plannen van een ontwortelde elite. Dat is wat een ”populist” als Baudet doet.
Ergens in deze citatenbrij zit de mening van Spruit verscholen, die al dan niet instemt met het obscure en obscurantistische vertoog van dominee Dekker te Waddinxveen. Maar de mening van Spruit doet er ook weer niet zoveel toe. Het gaat er om dat hij kan wijzen op een onderstroom in hervormd/gereformeerd Nederland die het wel ziet zitten met Baudet, die nu eenmaal zoveel zalvender overkomt dan keffende Wilders, en in een land waar eruditie en intellect als zorgwekkende afwijkingen worden gezien nog voor intellectueel kan doorgaan ook. Maakt “christenen” als Spruit en Dekker niet uit wat de achterban van Baudet uitspookt.
Vissen in een vijver van postchristelijke christenen – doodeng.
Niet op zondag te vinden bron.
Die mensen hebben geen identiteit van zichzelf en grijpen angstvallig naar een gefabriceerde groeps identiteit. Het doet denken aan de manier waarop kinderen in hun pubertijd ineens ‘iets zijn’ . ik ben Gothic en jij bent skater en zij is kakker. Dan hoef je zelf niet meer na te denken, je hoort bij een zwerm