Griekenland naar de haaien helpen doe je zo

Of de Eurogroep Griekenland heeft willen helpen en niet vooral zichzelf, laat zich door een paar grafieken eenvoudig duiden. De eerste grafiek gaat over de grootte van de Griekse staatsschuld. Zelfs onder het bewind van Goldman Sachts interim Papademos (2011-2012) rees de staatsschuld verder de pan uit. Na de haircuts steeg ze weer tot het niveau van 2011 en n.b. pas ná het aantreden van Syriza werd de staatsschuld enigszins teruggedrongen.

Maar ten koste van wat? De onderstaande grafiek laat het bruto nationaal product van Griekenland zien in de periode 2010-2015. Het land is in een paar jaar tijd economisch nagenoeg lamgelegd.

Als een bedrijf in zwaar weer komt en niet meer aan zijn verplichtingen kan voldoen, gaat de interim dan zoveel besparingen doorvoeren dat de omzet van dat bedrijf met een kwart naar beneden gaat?

De z.g. debt-to-GDP ratio (verhouding staatsschuld tot Bruto Binnenlands Product)  is er alleen maar hoger (=beroerder) op geworden. En laat dat nou net een van de belangrijkste indicatoren zijn voor de armslag die een regering nodig heeft om economisch herstel te realiseren. Hoe trek je buitenlandse investeerders aan als je cijfers hebt die op een voor iedereen zichtbare, gegarandeerde ramkoers afstevenen?

177.1%? Welnee, het afbraakprogramma van Dijsselboem heeft inmiddels geleid tot een verhouding tussen staatsschuld en BBP van bijna 200%. Alleen Japan staat er nog beroerder voor, maar Japan heeft een eigen valuta en wordt niet zoals Griekenland door externe corporatistische technocraten gechanteerd.

Bijna alle vooraanstaande economen, inclusief die van het IMF, zeggen dat de schuld van Griekenland, welke maatregelen er ook genomen worden, niet langer in de hand te houden is. Dat betekent niet dat de Grieken ‘m niet alleen niet meer kunnen betalen, maar dat het land met de thans opgelegde koers van Troika en Eurogroep in een draaikolk van onvermijdelijke financiële en economische teloorgang is terecht gekomen. Maar misschien is het wel gewoon de bedoeling om Griekenland op te offeren om Europa nog verder in een crisis te storten. Die crisis dient immers een bekende agenda. De laatste alinea’s uit een toespraak van Eurocommissaris Vivane Reding uit 2012.

Misschien hebben Troika en Eurogroep de fiscale en politieke unie binnen de EU een stuk dichterbij gebracht door Griekenland het mes op de keel te zetten. Griekenland dood, maar de rest van Europa versneld de natte droom van corporatisten, staatsgreepterroristen en banklakeien ingeluisd. Je hebt geen Krugman of Stiglitz of een van de vooraanstaande economen van Syriza nodig om uit te leggen dat de streken van de Troika en de Eurogroep voor het herstel van de Griekse economie zinloos zijn geweest en Griekenland alleen maar dichter bij de afgrond hebben gebracht. Dat kan elke halve gare op zijn vingers natellen.

En toch…

het zal een uitdaging zijn om de economen die Syriza steunden ooit nog serieus te nemen

— Arend Jan Boekestijn (@ajboekestijn) July 6, 2015