Geldcreatie en rente: Diefstal en knechting

Gisteren schreef ik hoe banken, die voor ca 97% van onze geldcreatie verantwoordelijk zijn, via een truc met wat in wezen tijdelijk (want uitgeleend) geld is, een permanente stroom van schuldenvrij geld via rente aan de economie onttrekken en zo een permanent tekort creëren met alle voordelen (voor de banken) van dien. De reactie daarop was – als ik de drogredenen met onfrisse associaties even weg laat – dat bankiers dat geld wel weer laten terugstromen via salarissen en dividenden, zodat er geen tekort ontstaat. Je zuster op een houtvlot!

Inderdaad, wat met salarissen van bankklerken weer in omloop komt, komt in onze alledaagse economie terecht. Maar dat is een druppel op de gloeiende plaat. Wat in dividenden wordt uitgekeerd, komt meestal niet bij Jan Modaal terecht, maar verdwijnt via de goed bedeelden onder ons in een of andere asset bubble, zoals nu de aandelenmarkt. Een ander deel van het geld potten de banken op, om hun balans uit te breiden met nóg meer rentedragend staatspapier.  Als er al geld ter aflossing van rente terug de economie in stroomt, dan wel zeer beperkt en veel trager dan dat er aan rente uit wordt gezogen. En ook de locatie is cruciaal. Als een grote zakenbank een paar miljard tegen 5% aan de regering van Verweggistan leent, dan komt de rente hoogstens via het salaris van de koffiejuffrouw van Goldman Sachs bij de Burger King in Manhattan terecht.  Niet bij de bevolking van Verweggistan, die voor uurtarieven van een dollar in de rutiel-mijnen de rente op de staatsschuld moet ophoesten. Zei ik Verweggistan? Kijk maar naar gewoon naar Griekenland.

266px-Hematite-Rutile-Quartz-270249Feit is dat volgens de regels van ons monetair systeem, al het geld dat gecreëerd wordt een tijdelijke lening is. En de levensduur van ons geld is gelijk aan de looptijd van die lening. Dat geld komt en dat geld gaat. En de rente die er over wordt berekend, wordt afgesnoept van ander rente-belast tijdelijk geld. Het geld is er maar even, maar de rente die het wegzuigt, creëert een permanent tekort. Ponzi-er kun je het niet krijgen. Ons geld heeft, als je eenmaal de illusie van de tijdsdimensie en de som van alle leningen ontstijgt, een zeer tijdelijk bestaan. Maar het infecteert permanent de economie met constant groeiende geldstromen van rente richting de banken. Dat die banken dat geld dan vervolgens weer uitgeven om het door hun veroorzaakte eeuwige tekort in de economie aan te vullen, getuigt van een hartverwarmende maar destructieve naïviteit: Neem b.v. de gecombineerde staatsschuld van alle landen in de wereld: ca $ 61 biljoen (Nederlandse biljoenen, Engelse triljoenen) met een rentelast van $ 4.500.000 per minuut. Nou laat die modale salarissen van bankklerken en de dividenden van hun aandeelhouders maar komen!

Ik vind het werkelijk verbazingwekkend hoe zij, die zelf onder dit systeem gebukt gaan, elke keer vanuit een soort Stockholmsyndroom deze georganiseerde diefstal en knechting van niets ontziende bankiers en hun zaakwaarnemers in de politiek, proberen recht te breien. Met behulp van TV-geile economen die zich voordoen als wetenschapper, maar in wezen gewoon gesponsorde, na-kakelende schriftgeleerden van de mondiale Plunderkerk zijn. Het is bij het sektarische af. Word in hemelsnaam eens wakker uit deze collectieve nachtmerrie van monetaire onderwerping, economische knechting en versnelde verkwanseling van grondstoffen.

2 gedachten over “Geldcreatie en rente: Diefstal en knechting”

  1. Pingback: Openbare Bank » Deze week ook in het nieuws

  2. Pingback: Banque Publique » Aussi dans les médias cette semaine

Reacties zijn gesloten.