Beste
Ik ben blij hier vandaag het rijtje van krachtige zelfverzekerde vrouwen te mogen aanvullen, meer nog af te sluiten. Toen de vraag gesteld werd om iets te komen brengen rond feminisme en de dagdagelijkse strijd heb ik lang moeten nadenken over wat vandaag essentieel is.
Ik dacht aan de vele momenten waar in mijn dichte kringen schoonheidsidealen bevraagd werden maar tegelijkertijd ook naar werd gestreefd want anders zijn is zo moeilijk. Hoe vrouwen worstelen met de druk om als seksobject door het leven te gaan.
Of hoe vrouwen op leeftijd omwille van onzekerheid hun lichaam onder handen nemen door middel van operaties omdat verouderen nu eenmaal niet sexy is. Of mijn leeftijdsgenoten die seksisme dulden omdat ze niet willen zeuren of preuts willen overkomen. Kortom In verzet gaan , tegen de dominante stroom in – hoe seksistisch deze ook moge zijn- blijft een heuse opdracht anno 2016 .
Net zoals het blijven jongleren met allerlei taken of het nu huishouden betreft, het fulltime werken , het moeder zijn maar ook feminist, activist, antiracist, de verwachtingen van familie en vrienden, het levenslang competenties verwerven en ga zo maar door. Allemaal factoren die enorm veel tijd vragen en waar je door alles heen, niet meer bezig bent met de vraag van wie je wil zijn en wat je daarvoor nodig hebt. Uit vrees om uit de boot te vallen. Om te vertragen in de ratrace die zich veel langer opdringt.
Samira Azabar op de Belgische Vrouwendag, lees verder bij de bron
Via:: dewereldmorgen.be
