Roberto Savio oprichter van IPS beschrijft in deze scherpe analyse hoe Europa, ooit het meest revolutionaire project in de moderne geschiedenis, geleidelijk uiteenvalt.
We zijn getuigen van de langzame doodstrijd van de droom van de Europese integratie. Europa valt uit elkaar zonder dat ook maar iemand van haar 500 miljoen burgers ergens op straat komt. Het is duidelijk dat de Europese instellingen zich in een existentiële crisis bevinden; toch beperkt het debat zich tot het intergouvernementele niveau.
Dit toont zonder meer aan dat de Europese burger zich niet betrokken voelt bij Brussel. Vergeten zijn de jaren 50 van de vorige eeuw met jongelui die in het Youth Federalist Movement mobiliseerden en met activisten van de Federal Movement onder leiding van Altiero Spinelli, of met de brede campagne voor een grensoverschrijdend Europa, een wervend thema onder de intellectuelen van die tijd.
De crisis ging crescendo. Eerst was er de Noord-Zuid tegenstelling, het Noorden wilde het Zuiden niet redden en maakte van het bezuinigingsbeleid een onwrikbaar taboe met Duitsland als onbuigzaam boegbeeld.
Griekenland was het uitverkoren slagveld dat als voorbeeld kon dienen, ook al betekende zijn begroting niet meer dan 4 procent van de gehele Europese Unie.
Het front dat streed voor budgettaire discipline en besparingen liep zijn tegenstanders die pleitten voor een beleid met als prioriteit ontwikkeling en groei makkelijk onder de voet. En ze vervreemden zo veel burger die in dat strijdgewoel belandden.
Daarna kregen we de kloof tussen het Oosten en het Westen. Het wordt nu duidelijk dat de vroegere vazalstaten van de Sovjet-Unie tot de EU toetraden om zuiver economische redenen, en niet omdat zij zoveel voeling hadden met de zogenaamde Europese waarden die aan de basis lagen van de basisverdragen die vorm gaven aan de EU.
Solidariteit werd niet enkel genegeerd maar zelfs verworpen, zowel in het geval van Griekenland en als nu met de vluchtelingen. Momenteel zijn er twee landen, eerst Hongarije en dan Polen, die expliciet het “Europese model en haar waarden” verwerpen. In het eerste geval ter verdediging van een autocratische regeringsvorm. In het tweede geval om de christelijke waarden te verdedigen. En willen niets weten van orders uit Brussel. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
