Volgens het Credit Suisse 2018 Global Wealth Databook behoren 34 miljoen volwassen Amerikanen tot de 10% armste mensen op aarde.
Hoe is dat mogelijk? In één woord samengevat: Schulden! Verstikkende schulden, die velen uit wanhoop drijven tot zelfmoord, veroorzaakt door de stress van onvoldoende gezondheidszorg, stagnerende inkomsten en uit de hand gelopen ongelijkheid.
Talrijke bronnen rapporteren over de stijgende schuldenlast voor de armste helft van Amerika, vooral voor de laagste inkomensgroep, en grotendeels vanwege de kosten voor gezondheidszorg en onderwijs. Sinds 2008 is de consumentenschuld bijna 50 procent gestegen. Het percentage gezinnen met meer schulden dan spaargeld is nu groter dan ooit sinds 1962.
De helft van de VS leeft (bijna) in armoede
Meer en meer Amerikanen worden geconfronteerd met financiële problemen. Schattingen van volwassenen die maar net rondkomen van hun salaris variëren van de 50 procent tot 78 procent. Elk teken van een recessie zou verwoestend zijn voor de meesten van hen.
Een typisch gezin heeft, naar schatting, in de VS ongeveer $ 60.000 per jaar nodig om alle uitgaven te dekken. Dat is alleen te doen als twee volwassenen full-time werken voor $ 15 per uur.
Geen enkele Amerikaanse volwassene in de onderste 40% heeft meer dan $ 31.124 aan bezit, inclusief huis, auto en spaargeld.
Veel van de hedendaagse ‘Gig’-banen bieden geen leefbaar loon. De meeste van die banen zijn exclusief pensioen of ziekteverzekering, geen werkzekerheid en meestal een langere werkdag, waarbij veel mensen dagen van 10 tot 12 uur werken voor $ 13 per uur of minder.
Volgens een rapport van de New York Times verdienen “41,7 miljoen arbeiders – bijna een derde van de Amerikaanse beroepsbevolking – minder dan $ 12 per uur, en bieden bijna geen van hun werkgevers een ziekteverzekering aan.”
Falend Sociaal Vangnet
Hoewel het waar is dat de VS een groter percentage van zijn BBP besteedt aan sociale zekerheid dan andere ontwikkelde landen, hebben Amerikanen over het algemeen te kampen met veel hogere kosten voor huisvesting, verwarming, vervoer, kinderopvang en andere basisuitgaven.
Afgezien daarvan zijn er aanzienlijke tekortkomingen in de Amerikaanse sociale bescherming, zoals de VN aangaf. Deze omvatten het “schrikbarende aantal kinderen dat in armoede leeft” en de “afhankelijkheid van criminalisering om het onderliggende armoedeprobleem te verbergen”. Bovendien komt met de roep om werkvereisten het besef dat de banenmarkt voor de armste Amerikanen “buitengewoon beperkt” is.
Armoede moet het doen zonder gezondheidszorg en de keuze voor het levensbedreigende alternatief van opioïde pijnstillers.
Armoede is de stress van overweldigende schulden; de gestage daling van banen die genoeg opleveren om een gezin van te onderhouden; het onvermogen om een verhuizing naar een gewenste buurt te betalen; de verzwakkende invloed van ongelijkheid op lichamelijk en geestelijk welzijn.
De Verenigde Naties beschrijven Amerika als een natie dichtbij de ondergrens van de ontwikkelde wereld op het gebied van sociale hulp en economische mobiliteit, met burgers die “een korter en zieker leven leiden vergeleken met degenen die in alle andere rijke democratieën leven”, met de hoogste kindersterfte in de ontwikkelde wereld, ’s werelds hoogste opsluitingspercentage en de hoogste niveaus van obesitas.
Een deel van de definitie van armoede is ‘de staat van inferieur zijn in kwaliteit’. Als een van de meest ongelijke naties in de hele wereld is Amerika ook in veel opzichten een van de armoedigste landen.
(bron: Common Dreams)
